İnsan bir kere yola çıktı mı,bazen nereye gittiği ya da niye gittiği önemini kaybediyor.Gitmek öyle büyük bir müptelalığa dönüşüyor ki,yolun kendisinden başka her şeyi anlamsız kılıyor.
Harp ne garip şey değil mi?Bir bir değil,ağa takılmış balıklar gibi toplu halde...Şairleri bile öldürüyorlar.Ve hatta çocukları bile.İncecik ayak bilekleriyle.Ve biz ölümlerden ölüm beğenir gibi saf tutabiliyoruz yine de.
Galiba hatıraları böylesine kederli yapan,onları çoğaltamayacağımızı bilmek..
Okur Takip Önerileri
"Yaşanan hiçbir şey unutulmaz kızım" dedi."Ama hatırlananlar ,,daha sonra kurulacak hayatların gidişatına sekte vurmaz.
Demiri nasıl tavanda dövmek gerekiyorsa,çekiç darbelerini nasıl soğutmadan indirmek gerekiyorsa,her kelimeyi de öyle tam zamanında söylemek gerekiyordu.O anı geçirince söz soğuyor,katılaşıyor,insanın yüreğine taş gibi oturuyor ve bu ağırlığı kaldırıp atmak hiç de kolay olmuyordu.
