Son zamanlarda okuduklarım arasında ilerlemekte en zorlandığım kitap olduğunu söyleyebilirim. Satırları tekrar tekrar okumak bir kenara, kitaba tekrar tekrar başladım; benzer sayfalara geldiğimde tıkanıp, okumayı bahanelerle bıraktığımı fark ettim. Fakat sonunda bir şekilde, inat edip bitirebildim. Nietzsche, anlatmak istediklerinden ibaret değil. Kimi cümleleri senin fikirlerine uymasa bile, kendi içinde karşı düşünceler üretip zihnini çalıştırabiliyorsun. Nasıl oluyorsa her cümlesinde onunla konuşuyorsun, seni bir tartışmanın, çatışmanın ya da birliğin içine çekiyor. Kitabın akıcı bir roman gibi zevk verdiği elbette söylenemez. Zaten kitabı eline aldığınızda daha çok, "düşünce acıtmaları" yaşayacağınızı bilmeniz gerekiyor ki bunu hissediyorsunuz.
