Kitap okurken uykunun gelmemesi için yapılacaklar...
Sanki biri bana büyü yapıyor...
Tam kitap okumaya başlıyorum ilk 10 sayfası güzel akıyor on sayfadan sonra bi uykum geliyor ki gözlerimi açamıyorum . Söyleyin hanginizin nazarı değdi 😅🤣😅🤣söz kızmıyıcam. Ne yapılabilir kitap okurken uykunun gelmemesi için?
Yoksa benim okuma fobim mi oluşuyor 🤔🤣🤣
Şimdi uykunun gelmemesi için bir kaç öneri
Çay mı kahve mi derseniz; yıllar önceki hiç aşık olmamış, neşesi çalınmamış, saf, cilveli, kötü olasılıkları düşünmeyen halimi geri isterdim ama illa bi karar vermem gerekiyorsa; çay..
Sesimi yükseltmeden sıkıntımı dile getirmeyi bir türlü öğrenemedim O'ndan. Ben (daha çok çocuklarla ilgili) söylenmeye başlardım, başını yana eğip dinler, hafifçe gülümseyerek, "Hadi bi kahve yap da içelim" cümlesiyle benim tek kişilik münakaşamı sonlandırırdı. Bir yerde okumuştum: "Bilge kişiler alçakgönüllülükle sorulmayan sorulara asla cevap vermezler."
Sayfa 29 - Doğan KitapKitabı okudu
S1 B7 1.19.43
Leyla, Leyla ben geldim. Açmayacak mısın gözlerini? Bak herkes burda, senin uyanmanı bekliyorlar, hadi Leyla. Ben de bekliyorum. Ben gerçi daha beklerim problem değil ama. Yani işte seni böyle görmek...
Keşke ben şimdi vakitsiz gelen bir bahar mevsimi olsam, sen de bir meyve ağacı olsan, dokunsam, ellerimle can versem sana. Diyeceksin ki "Sen kimsin ki?" Yani haklısın. Ben senin sevgilin sayılmam. Bir öyle takılmışlığımız da yok, bir kafeye gidip bi çay kahve içmişliğimiz de olmadı pek. Arkadaş bile sayılmayız ama işte yani anladın sen beni Leyla. Şimdi şey gibi yani, benim hislerim: Birini görürsün böyle için kıpır kıpır olur ya hani. Sen benim yüreğimdeki o kıpırtısın Leyla. Fazlası değil.
Kendim
Bugün tesadüftür ki oturduk kendi kendimle,
Çok uzun zaman olmuştu,
Baya bi' muhabbete koyulduk,
Kahve su gibi aktı..
Derken laf lafı açtı,
Konu konuyu kapattı,
Sonra
Konu senden açıldı..
Dedim, öyle güzeldi şöyle muhteşemdi falan fiş mekan derken,
Kendim birden kızdı sana,
Sonra dedim kendime kendim:
Yani birader ben varken sen kızamaz bağıramazsın O'na!
Birden kaldı kendim öylece,
Sonra hiç konuşmadik kendimle,
Hep sustuk,
Hep sus pustuk..
