Zaman zaman, o ana kadar öğrendiği onca şeyin yükü altında bunaltı hissediyor. Bedeni genç, zihni yaşlı. Günlüğüne “her yola gelen fikirlerle, teorilerle tıka basa dolu dolduğunu”, “ilk saflığa dönme” arzusuyla “yeni bir dil arayışında” olduğunu, bilinmeyen bir dilde yazmanın hayalini kurduğunu yazmış. Onun için kelimeler “bir masa örtüsünün kenarındaki küçük nakışlar.” Başka cümleler bu bezginliği yalanlıyor: “Ben bir istek ve bir arzuyum.” Hangi arzu ve istekler olduğunu yazmamış.
Önyargı düşüncenin en büyük hastalığıdır.
Farklı iki gezegenin insanlarıydılar, o kadar farklıydılar ki birinin iltifatı diğerinin hakareti, birinin ilgisi diğerinin sıkıntısıydı.
Çıkarları için fırsat oluşturmaya çalışanlar sonunda mutlaka hırpalanırlardı! Hak etmişti ve hırpalanmıştı.
Keşke hep derinlerde kalsaydı.
Hissettiği üzüntü
Beni teselli edecekler ve birtakım kelimeler mırıldanacaklar, kelimeler, kelimeler; ama tüm bunların ne yardımı olacak ki! Sonra yine yalnız kalmak zorunda kalacağımı biliyorum. İnsanlar arasında yalnız kalmaktan daha korkunç bir şey yoktur.
Sayfa 27Kitabı okudu
