Bu ayrılıklar insanın kafasını çok karıştırıyor
Merhaba Osman, nasılsın? Geçenlerde bir arkadaşım görmüş seni, bakkaldan sigara alıyormuşsun. Söylediğine göre sefil bir haldeymişsin. O kadarcık sürede sefaletini nasıl sezdi bilemiyorum tabii de doğrusunu istersen hoşuma gitti. Yani elbette iyi ve mutlu olmanı istiyorum ama aynı zamanda sürünmeni ve bensiz perişan olmanı da istiyorum. Bu ayrılıklar insanın kafasını çok karıştırıyor Osman, hiç bilmiyorum.
Kendimi bilmiyorum . Bazen dünyayı içime sığdıracak kadar genişliyor yüreğim , bazen kendi çarpıntılarına bile dar geliyor . Bazen küçük bir gülücük bile yetiyor içimi ısıtmaya, bazen dağlara yükselen kahkahalar bile yetmiyor yüzümü güldürmeye. Bazen inanılmaz derecede uçarı, bazen iflah olmaz biçimde kırık oluyorum . Hep aynı bedenin içinde yaşıyor ;ama kendimi bilemiyorum.
《İnsan burada böyle yalnız oturunca ya kitap okuyor ya düşünüyor. Bazen çok derin düşüncelere dalıyor. Kimse ona bunun böyle ya da şöyle olduğunu söylemiyor. Bazen gördüğü şeyin doğru olup olmadığını bile bilmiyor. Yanında, gördüğü şeyi onun da görüp görmediğini soracak bir başka kişi yok ki. Bilemez. Elinde bir kıstas yok ki. Burada bir şeyler gördüm. Sarhoş değildim. Rüya mı görüyordum bilmiyorum. Yanımda biri olsaydı uyuduğumu söylerdi bana. O zaman her şey düzelirdi. Ama bilemiyorum.》
Sayfa 84Kitabı okudu
Yaşam seni bana anlatırken,
Ben dipsizliği fısıldayan umut.
Ne kadar yol aldım bilmiyorum.
Ben seni sonuna kadar düşledim.
Sen benim vazgeçilmeyen ışığımdın.
Karanlığı ve kötülüğü dağıtan bir güneş.
Gecelerimdeki rüyalara hayat veren.
Gözlerimin gerçeği görmesini sağlayan.
Ölmek için çok geç.
Zaman desen kendi içinde kaybolmuş.
Ne vakit seni düşünsem yıldızlar ışık saçar.
Boynumda bir urgan.
İntihar düşleri içinde gençliğim.
Bak yine perde perde inen acılar.
Hayaller desen kurşun atıyor yüreğime.
Ben seni hangi toprakta ıslattım.
Bilemiyorum, ruhumun merkezinde nokta.
Sadece seni çağıran bir elveda
Yaşam seni bana anlatırken,
Ben dipsizliği fısıldayan umut.
Ne kadar yol aldım bilmiyorum.
Ben seni sonuna kadar düşledim.
Sen benim vazgeçilmeyen ışığımdın.
Karanlığı ve kötülüğü dağıtan bir güneş.
Gecelerimdeki rüyalara hayat veren.
Gözlerimin gerçeği görmesini sağlayan.
Ölmek için çok geç.
Zaman desen kendi içinde kaybolmuş.
Ne vakit seni düşünsem yıldızlar ışık saçar.
Boynumda bir urgan.
İntihar düşleri içinde gençliğim.
Bak yine perde perde inen acılar.
Hayaller desen kurşun atıyor yüreğime.
Ben seni hangi toprakta ıslattım.
Bilemiyorum, ruhumun merkezinde nokta.
Sadece seni çağıran bir elveda.
Karantina
Uçurum
Uzun zamandır aradığım bir şey var . Ne olduğunu bende bilmiyorum. Okuyorum, geziyorum, görüyorum , yaşıyorum ama neyi arıyorum bilemiyorum bulamıyorum... Öyle ki gece vakti attım kendimi sessiz sokaklara durmadan bir şeylere göz gezdiriyorum ama yok... Ve kendimi çok özledim . Korktuğum tek bir şey var umarım aradığım şey çocukluğum, masumluğum değildir ...
Biraz şaşırdım onun için. Ne diyeceğimi bilemiyorum. Tanımadığım, başka bir dünyadan biri gibisiniz. Sizinle nasıl konuşulur bilemiyorum.” Sonra utanarak ekledi: “Özür dilerim, adınızı da bilmiyorum.” “Günseli... Günseli Ediz.”
Sayfa 2 - İletişim Sinan Yayınları Üçüncü Bölüm
