Ne alnımızda bir ayıp
Ne koltuk altında
Saklı haçımız.
Biz bu halkı sevdik
Ve bu ülkeyi,
îşte bağışlanmaz
Korkunç suçumuz...
Nicedir,
Kahpe ağzında
Bir salgın,
Bir deprem gibi künyemiz
Nicedir,
Başımıza zindan dünyamız
Biz ki, yarınıyız halkın
Umudu, yüz akıyız
Hıncı, namusu...
Şafakları,
Taaa şafakları
Hey canım,
Kalbim, dinamit kuyusu...
Cenabı Allah Furkan suresinde şöyle buyuruyor: Gelip geçici faniyi duygularınızı ilah edinmeyin. Ne demektir bu? Rabbani hakikati yansıtmayan şahsi görüş ve düşüncelerinizi ilah edinmeyin.
Evet tekrar etmeliyiz ki en büyük şirk insanın kendi bedeni, kendi duygu ve düşünceleri, kendi zannıdır. O nedenle cenab-ı hak başka bir ayette, Emin olmadığın bir şeyin ardına düşme sonra tüm duyguların bundan sorumlu olur der.
Sayfa 53Kitabı okuyor
Aşk olunan,insan ise dogulan bir şey değildi. Aşka maruz kalınır,insan inşa edilirdi.
Utanırım,
Utanırım fıkaralıktan,
Ele, güne karşı çıplak...
Üşür fidelerim,
Harmanım kesat.
Kardeşliğin, çalışmanın,
Beraberliğin,
Atom güllerinin katmer açtığı,
Şairlerin, bilginlerin dünyalarında,
Kalmışım bir başıma,
Bir başıma ve uzak.
Biliyor musun?
bir gözüm yıldız kaymalarında
bir elim radarlarda
sızlatır biryerlerlerimi bir eski aşk masalı
uzay sinyallerine nöbette kulaklarım
Aşk gerçekten kişiye özel bir duyguydu. Birbirine benzer gibi görünse de, her aşk biricikti.
Sus, kimseler duymasın,
Duymasın, ölürüm ha.
Aymışam yarı gece,
Seni bulmuşam sonra.
Seni, kaburgamın altın parçası.
Seni, dişlerinde elma kokusu.
Bir daha hangi ana doğurur bizi?
Oysa aşk, iki kişi arasinda asla eşitlenmeyen
bir şeydi.
