16.12.2023 ŞIRNAK.
Yine yağiyordu yagmur dısarida içimde anlamsız bir titreme zihnim karmaşık duygularim serseri gökyüzüm karanlik kalbim paramparça kulakligimda yine ayni şarkı kaldirimlar kirli yollar berbat hislerim anlamsiz hava soguk kafam sarhoş su birikintisine düsen bir damla rüzgardan savrulan ruhumda yankilanan agir melodiler uzaklara dalip tebessüm eden gözlerim ne kadar anlamsizdi dünya zavalli insanoglu ne ugruna ne guzelliklere kıydın yok ettin ne uğruna? Bir korkudur atamadin kalbinden yaşamın yeşıl kıyısını kuruttun gokyuzunu maviden siyaha boyadin ne icin? Değdimi peki? sana emanet verilen can'in endişesini neylersin ki kendinle gezdirip senmisin o canın sahibi? Ki bu korkuyla yaşarsin? Sultanlar,padisahlar,hükümdarlar doymadimi bir avuc bulgur bir dirhem sevgi ile ? Senin neyin eksikti bulgurun mu sevgin mi? Sen ugruna vazgeçtin en kutsal sevgiden? Gökyüzü kadar sonsuzdu oysaki benim sevgim sahibine belki ruhunun gidasi değildim ama üşüyen ruhunu ısıtan sıcaklik bendim! O ruhun bu dünyadaki gıdasi bendeydi neydi sorun ruhundaki açlik mi kalbindeki inanç mı?
Olgunlaşmak nedir ki ruhun ölmesi mi kalbin kirilmasi mi? Olgunlasmak icin bunlari feda etmek mi gerekirdi oysaki bir kaktüs kadar yalnizdim artik ama bir o kadar da güclü ve acımasız hangisi olmak isterdimki acaba sonra düşündüm bunun kararini ben ellerimle sana vermiştim bir bahari kışa ceviren sendin üşümekten korkan ama güneşi degil karlari ve soğuga beni dönüştüren sen. . . Bir aşkı paylaşmak için çok geç, bir paylaşıma aşık
olmak içinse erken... Beni sevda yerimden vurdu yine zaman... Şimdi sana söylenecek tek cümle:
Bende sana yetecek kadar ben kalmadı...
Feride'nin Kamran'a Veda Mektubu
'Yolun açık olsun…
Ben bunu ilk kez yürekten söyledim.
Ve ben bunu ilk kez böyle yürekten söyleyince;
“yolun açık olsun”
Bir dua niteliği kazandı.
Kalbim barıştı seninle böylece
Herkes ettiğini bulur;
ben de, sen de…
Biz buna Allah'ın hikmeti diyoruz. Allah diyen yolda mı kalır
Zaten çok geçmedi, ayağıma doğru yaklaşan yılanı hissettim. Bu ürperti esnasında baygınlık ve dilimin kilitlenmesi hâli hasıl oldu. Bir ân kendime gelmeye çalıştığımda, yılanın boynuma saldırdığını ve beni boğmaya çalıştığını anladım Aniden tarifi mümkün olmayan bir şekilde dilimin çözüldüğünü, kalbimden yükselerek coşkulu bir sesin "Allahüekber!" demeye başladığını gördüm; sanki o zaman, benim içimde başka birisi vardı. Kalbim ve dilim, benim değil, onundu. Ben sanki aklen seyrediyordum. Bu arada müşahede ettiklerimi daha fazla yazarak izâh edebilmem mümkün değil; tek kelime ile Allah'ın akıl almaz yardımı idi. Tekbirler dolu ağzımdan sanki ateş çıkıyordu. Âniden boynumu saran, yüzümü yalayan yılan garip bir ses çıkararak boynumdan çözülüp benden uzaklaşmaya başladı. O esnada hafif bir sesle hayret belirten fısıltılar geldi kulağıma: "Bu yılan niye kaçıyor, hiç böyle yapmazdı; baksana daha gidiyor!" dediler.
