İyi bir dava, savaşı bile kutsallaştırandır diyorsunuz öyle mi? Ben de diyorum ki size: iyi bir savaş her davayı kutsallaştırır.
Endişe ve gücenmeyi körükleyen his, şu anda olduğumuzdan başka bir şey olabileceğimiz hissidir.
"Mina, burada, bu dünyada geçici olmayan hiçbir şey yok.
Her şey değişiyor, şekil değiştiriyor ya da gidiyor. Bunu bilerek izle. 'Bu da geçecek, eli mahkûm,' de. Yaşam sana her an ne getirirse, onu yaşarsın, geçip gider. Bir deneyim daha kazanırsın, yaşarsın.
Bir serçenin gözyaşı kadar severim seni
Orta da ne serçe kaldı ne de gözyaşı....
ben yüzme bilmem albayım. yine de çırpın diyorsun da çırpındıkça iyice dibe batıyorum sanki. ben mi yanlış çırpınıyorum bilmiyorum? bana öğret albayım. ya yüzmeyi öğret ya çırpınmayı ya da nasıl hareketsiz kalınır onu öğret. beni böyle bırakma denizlerde, üşüyorum. bir de çok karanlık be albayım korkuyorum işte. anlarsın ya kayboluyorum.
"Senin ışığına herkes koşar ama
karanlığından bir ben kaçmam." Sevgi tam olarak bu cümlenin içinde saklı. En karanlık anlarda, sarılıp sarmalandığında anlıyorsun sahiden güzel sevilmenin ne olduğunu. İyi günü paylaşmak mühim ama insanın rengi, daima karanlık gece de belli oluyor.