Devrilen taşlar
Tek bir dokunuş tüm taşları devirmişti, o üstündeydi her şeyin, ben altında kalmıştım şimdi.
Sayfa 731 - Daren&NovaKitabı okudu
Zamanı oyan, tüketen bir sessizlik. Cırcır böcekleri bile sustu. Tek bir yaprak bile kımıldamıyor. Şaşkınlığın yitip gittiği böylesi anlarda en küçük bir devinimin bile bir anlamı olmalı. Doğanın da beş duyusu olduğunu düşünmek. Bugün hepsi de suskun, kör, sağır... Her ses kendi yankısı içinde yitip gidiyor, her dokunuş hemen ardından bir uçurum bırakmaya teşne.
Kainat sırlarla dolu. Bazen bir masal gibidir yaşam. Başkalarına anlatılsa inanılmayan. Kırbaç sesi gibi acı yalnızlıklarımızda , çaresizliklerimizde sunulan hayatı yine de yaşamaya çalışırız. Bir dokunuş, bir his sızar içimize. Birileri tanıdık gelir. Kendimizi iyi hissetmemize sebep olur.
"Candan bir bedensel dokunuş, kişisel gizin ortadan kalkması, salgıların birbirine karışması, yetişkinlerin erotizmine özgü değildir, bütün bunlar, anne ile bebeğinin ilişkisinde, tüm fiziksel sevinçlerin özündeki cennet olarak ortaya çıkan ilişkide de vardır."
“Nereye giderse gitsin ülkesini içinde taşırdı insan. Ülke düşüncelere sinerdi; davranış olur, hiç beklemediğiniz bir anda kendini gösterirdi. İsteseniz de kurtulamazdınız ondan, bir tat, bir dokunuş, bir ses, bir koku, bir görüntü olur, aklınıza takılır, çekip götürürdü çocukluğunuzun, gençliğinizin geçtiği yerlere.”
Sayfa 199Kitabı okudu
Her ses kendi yankısı içinde yitip gidiyor, her dokunuş hemen ardından bir uçurum bırakmaya teşne.
Yaşamda, yaşam çizgilerinin kesiştiği noktalar vardır. Çoğu zaman fark edilmeden yanından geçip gideriz. Bazen hiç umulmadık bir yerde, umulmadik biri tarafindan fark edildiğinde, yaşam çizgisi kesişen kişi veya kişilerin yaşamsal süreçlerine, birer dokunuş yapılmış gibi rutinden çıkarak çalışmaya başlar. İşte tam bu noktada alınan kararlar, kişiyi veya kişileri bağladığı gibi çalışmaya başlayan yaşam çizgisi bir bütün olan evreni de etkisine almıştır.
Sayfa 156Kitabı okuyor
Bir insan hiç zarar görmemiş olamaz. İnsan öyle olmak isteyebilir, bir süre böyle idare edebilir. Ama elinden gelenin en iyisini yapsa bile bir yerde eksik kalır… ister dokunarak, ister bir kokuyla, ister dokunuş ümidiyle, ister bir hissin anısıyla…
Sayfa 119
Bazı şarkıların birbirine benzediği bir yer vardı. Bazı şarkıların birbirlerine açıldıkları bir yer... O yer farklı duygu dünyalarında, hayatın farklı zamanlarını anlatsa da... Farklı yerlerde, farklı ‘bakışlarla’, çok uzun bir süre ‘hiçbir şey hissetmeksizin’ görüştüğünüz, konuştuğunuz olur kimi insanlarla. Bir hayatın, bir ‘başka’ hayatın sizi izlediğini, içine her geçen gün biraz daha çok aldığını, tutsağı kıldığını ayrımsamazsınız o zamanlarda. Oysa bazı küçük, önemsizmiş gibi görünen ayrıntılarla o insana, o insana, her geçen gün biraz daha çok, gizliden gizliye hazırlanırsınız. Tüm yaşananlar o an içindir, o dokunuş içindir aslında. Çünkü bazı ilişkiler hep o yeri, o zamanı bekler.
Sanatsal dokunuş olmadan,asla yeni bir fikir bulamazsınız.Dünya dönecekse,birer şair gibi yaşamalıyız.
Sayfa 119Kitabı okudu
Gaeton,İsabelle'nin içini ağlama isteğiyle dolduran bir nezaketle onun yüzüne dokundu.Bu dokunuş İsabelle'e bir veda gibi gelmişti ve İsabelle vedaları bilirdi."Seni unutmak istedim."
