*Salah Birsel'den...
Aşka inanmıyor gençler şimdilerde Tutkuları beden eğitimini aşmıyor Gözyaşları kullanılmıyor, bu bir Üzüntüler gerekli sayılmıyor.
Erkeklerin gönülleri tıkanık, bu iki Sevgililer yollarda beklenmiyor Kadınlar bile bezgin, hoyrat Yeminler tutulmuyor.
Başlar uçurulmuyor, bu üç Zehirler içilmiyor İsteksiz, şaşkın bu gençlik Kitaplarda güller kurutulmuyor.
Şairler aşkı anmıyor, bu dört Fuzûlîler Nâilîler bilinmiyor Bağırtılı çıplak bir kuşak salonlarda Mumlara derdler açılmıyor.
Salâh Birsel
Yitirdiğimiz
“Çok gençti. On sekiz yaş ne demekti. Sanki hiç bitmeyecekmiş gibi gençlik önü sıra açılıyordu. Sanmıştı ki hep böyle gidecek. Çaylar, balolar, sinemalar, flörtler, danslar. Bir yanda da bir erkeğin büyük aşkı. Elindeki oyuncaklarla yetinmeyen bir çocuk gibiydi. Her oyuncak onu bir yanda beklesin, o istediği zaman onları bıraktığı köşede bulsun istiyordu ama bu oyuncaklar insandılar. Kırıldıkları zaman ne yapıştırılabilirler, ne de eski haline getirilebilirlerdi. O da bol bol oynadı. Tüketti hepsini.”
Sayfa 150 - Cumhuriyet KitaplarıKitabı okudu
her aşk mi başında karşılıksız bir aşktır; birçoğumuz için ilk gençlik aşkları, uzaktan uzağa yaşanan platonik, alakasız hedeflere yönelmiş ve çoğu gerçekleşmeyen arzulardan ibarettir. Bu tür gençlik aşklanmn gülünç olmalarının yanı sıra takdire değer bir yönü de var: Ergenlik ydlannda uzak bir nesneye saplanıp kalmak suretiyle, belki de, bilerek veya bilmeyerek, geleceğe, koşullarımızın tamamen değişime uğrayacağı ve hayatımızın gerçekten başlayacağı günlere olan özlemimizi ifade ediyoruz. Çoğu zaman, odaklandığımız bu nesnenin tam da uzak olması, bilinçaltımızda bu özlem konusunda sabırlı olmamız ve arzularımızın gerçekleşmesi için beklemek zorunda olduğumuz olgusunu kabullendiğimizin de bir kanıtıdır. Arzuyu tanımlayan şey sadece nesne değil aynı zamanda aradaki engellerdir. Peki o zaman niçin bu tür deneyimleri hayatımızın daha ileri dönemlerinde yaşadığımızda hoş görmek bu kadar zor oluyor? Yoksa büyümenin doğal bir parçası saydığımız için mi bu tür duygulan çocuksu şeyler olarak görüp gözden ırak tutmak istiyoruz? Ya da artık karşılıksız aşkı inşam geliştiren bir duygu olarak görmememizde modem kültürün bir etkisi olabilir mi? Acaba izleyerek taciz etme saplantısı, karşılıksız aşkın bencillik, gereksinimlerden doğan bir zayıflık, temelde gençlere özgü bir duygu olması
gibi bazı hakikatlerini açığa mı çıkartıyor, yoksa karşılıksız aşkı sadece bu tanım çerçevesinde düşünebilmemiz bizlerdeki bir yozlaşmaya mı işaret ediyor?
Kitabı bitirdiğim an inceleme yazmak için koştum…
Kitap beni gerçekten çok etkiledi, gerekse dili, muazzam sözleri ve inceliği o kadar güzel ki okuduğunuzda sebebini bilmeden büyüsüne kapılıyorsunuz.
Kitap Raif efendinin gençlik yıllarında yaşadığı aşkı anlatıyor.Almanya’ya iş için gitmiş olan Raif hiç beklemediği anda sadece bir tabloya gönlünü kaptırır ve Maria Puder isimli hanımla tanışır.Bu kadın Raifi o kadar etkiliyor ki adamın yaşam sebebine dönüşüyor, lakin işler bundan sonra kötü ireliliyor. Babasını kaybeden adamın Türkiye’ye dönüşü üzere Maria Praga gider ve mektupla iletişim kurmaya başlarlar.
Ne yazık ki günlerin bir günü mektuplar son bulur ve Raif efendi kadının kendisinden vazgeçtiğini anlar ama asıl Maria’dan vazgeçen kendisidir.
Kitap Marianın dilinden kadınların yenilikçi ve feminen düşüncelerini açık ve sade dille anlatır.Kitapta erkek kadın ilişkilerine başka bir açıdan bakarken Marianın aslında bütün kadınların yaşadığı tereddütleri yaşadığını, bu uçarı kadının gerçekten aşık olduğunu ve nasıl kendini feda ettiğini okuyacaksınız.İyi okumalar :)
Kürk Mantolu Madonna 
Sabahattin Ali
"Eğer bugün Avrupa ve Amerikalılara şuursuz bir budala aşkı ile bağlanmıyor da onların insanlığına hayran yaşıyorsak, bu zavallılığına ve geriliğine hükmettiğimiz Türk milletlerini de o seviyeye çıkarmak en büyük insanlıktır.''
Sayfa 46Kitabı yarım bıraktı
