Duygusal ihmalin etkisine güzel bir örnek
Önce şunu bilin, sizi hiçbir zaman babam olarak kabullenemedim. Bana gelince, sakat bir ördek yavrusuydum aranızda. Rahat topallayamadım bile sizin yüzünüzden. Çünkü gözünüz üstümdeydi. Sizin çocuklarınız kusursuz olmalıydı, sağlıklı, çalışkan, ne istediğini bilen... Oysa ben yalnızca yaşamak istiyordum. Ayağım umurumda değildi. Beni özürümle sevenler de vardı...
Bir mektup falan yazsam sana...
Kalbine mektup yazamıyor insan
Sayfa 102Kitabı okuyor
“Sizin hor gördüğünüz bütün o küçük insanlar,” diye yazmıştı oğlan. “Ben onları seviyorum. Park sıralarında güneşlenip konuştuğum Araplar, Hintliler, Yahudiler, hepsini. Sizin dünyanızın dışında yaşayanlar, hor gördükleriniz. Bütün pisliklere, savaşlara, ölümlere karşın daha güzel bir dünya düşleyenler, dünyada paradan başka değerler de olduğuna inananlar...
Saudade♡
"Saudade", sanırım siyah bir kelime
olarak gelmiştir Afrika'dan Portekiz'e:
'Olmayana Özlem', içli bir mektup gibi herkes kendi acısıyla çıkar başkasında gurbete...
Daha bir milimetre bile ilerleyemecek denli tüm gücünü tüketmiş, bitmiş bir ulusun en sevdiği şey, kendiyle övünmektir.
Uzaklardan Gelen Mektup
Kendime dışarıdan bakınca olan biteni ayan beyan görüyordum;yırtıcı,çirkin bir kuş karnımın üstüne çökmüş,siyah sivri gagasıyla göğsümün tam ortasını,kalbimin durduğu yeri pervasızca deşiyor,dinlenmek için kafasını yukarı kaldırdığında kızıl kan damlaları ağzından aşağıya,ince uzun boynundan gövdesine doğru bir patika gibi süzülüyordu.
Sayfa 11Kitabı okuyor
