77. Mektup
Yoksa sen hep gitmekte olduğun yere hiç varmayacağını mı sanıyordun? Sonu olmayan bir yol yoktur!
Sayfa 278 - JaguarKitabı okuyor
—Mektup alır, efkarlanırım;
Rakı içer, efkarlanırım;
Yola çıkar, efkarlanırım;
Ne olacak bunun sonu, bilmem.
“Kazım’ım” türküsünü söylerler,
Üsküdar’da;
Efkarlanırım.
Sayfa 13 - MetisKitabı okudu
Her yolculuğun bir sonu vardır. Bu son bazen, bir akarsuyun çöllerde kayboluşu gibidir. Hatirada nam ve nişan bırakmayan bir unutulustur.
Geri gelen mektup ):
Gün senden ışık alsa da bir renge bürünse;
Ay secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan,
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse...
Sayfa 58Kitabı okudu
O, tektir, ortağı ve dengi yoktur. Varlığı ezelîdir; zamanla yok olmaz. O, ebedîdir; bu ebedîliğinin bir sonu yoktur. O’nun ezelde ve ebedde varlığı vâciptir. Varlığı için yokluk düşünülemez. O, kendi zatı ile kâimdir; O’nun kimseye ihtiyacı yoktur. Fakat her şey O’na muhtaçtır.
Sayfa 40Kitabı okudu
En büyük kayboluş, sevip sevip sonunda kimi sevdiğini bilememekmiş... İçimde bir ses, durmadan, dünyanın sonu geldi, diyor. Dünyanın sonu, bu halime öyle çok uyuyor ki hiç üzülmeden, hiç korkmadan kabulleniyorum onu.
