Beyhûde bir temâşaya kaptırdık aklımızı. Seyretmekten bîtab düştü gözlerimiz.
Füzûli bir perdedir açılıp kapanan devamlı olarak.
Vicdân bezgin.. rûh gergin.. kalb üzgün...
Derûnumuzdaki berrak ve şirin su havzasını terk ettik.
Zehirli bir gölmeçede can çekişiyoruz şimdi.
Durup dinlenecek, dinlenip de düşünecek, düşünüp de ibret alacak vaktimiz kalmadı artık.
Hayat azap olmamış,
Ömür abes olmamış,
Cân bedenden çıkmamış
Durmak ve düşünmek îcâb eder.
Menzil hâlâ aynı mı, yol çığırından çıktı mı?
Ben hâlâ ben miyim?