Şöhret
Hamlet'in dediği gibi, "Şimdi yalnızım." O gün öğleden sonrayı sokaklarda dolaşıp, vitrinlere bakmakla geçirdim. Her köşe başında tedirgin bir şekilde durarak çevremi izliyor sonra yoluma devam ediyordum. Bana neler oluyordu! Mesleğimin doruk noktasına ulaşmıştım, iyi giyimliydim ama ne var ki, gidecek bir yerim yoktu. İnsan nasıl dostluk kurabilir, başkalarını ilgisini nasıl üstüne çekebilirdi? Herkes beni tanıyor gibiyidi ama ben kimseyi tanımıyordum. Kendimi incelemeye başlamıştım. Kendime acıyordum ve yoğun bir yalnızlık duygusu tüm benliğimi kaplamıştı.
Sayfa 164
hepimiz zaman zaman büyük aşklar yaşar ve mutluluktan kendimizi öyle enerjik,öyle uçarı,öyle özgür hissederiz ki ölümün yeryüzünden silinip gittiği izlemine kapılırız.hayatımız öncesi ve sonrası olarak ikiye ayrılır.o kadar mutlu oluruz ki hiçbir şeyi önemsememeye başlarız.yolun sonuna geldiğimizde kendimizi derin bir depresyonda bulmamız da zaten bu yüzdendir.
Sayfa 10Kitabı okudu
" Ne var biliyor musunuz? Bence din bizlere çok yanlış bir biçimde ögretiliyor. Bir parça pusulamı şaşırmış durumdayım. Ergin bir kişi olarak ilk din ve inanç birliği ayinime gideceğim gün, teyzem, evde beni hazırlıyordu. Bunun hayatımın en güzel günü olacağını söylüyordu. Hazreti İsa'yı insanın yüreğine kabul etmesinin yeryüzündeki en büyük mutluluk olduğunu da. Ve ben bütün bunların hiçbirini duymadım. Duyduğum şey, kendini beğenmişlikti. Çünkü küçüktüm ve üniformamdaki işaretler, ilkokulun dördüncü sınıfında olduğumu gösteriyordu herkese. Tüm bakışların bana yöneldiğini düşünüyordum. Bütün o ilahilerle ve dualarla ayin tamamlanırken, benim duyduğum şey açıktı. Düşkırıklığına uğramıştım, çünkü kutsanmış ekmek, beklememi öğrettikleri o değişikliği getirmiyordu bana. Korkunç bir gün geçirdim. Bir grup fotoğrafı. Çok geç saatte kahvaltı, çikolata. Açlıktan hastalandığımı hissediyordum, başım dönüyordu. Sonra, yeniden fotoğraflar. 7 Eylül Bayramıydı bu. Geçit töreni vardı. Ve tüm ögle sonrası, yorgunluktan ölmüş halde yürüdük. Ruhumda bir eksiklik olduğunu duyuyordum."
Sayfa 116 - Can YayınlarıKitabı okudu
+Hiç birine âşık oldun mu?
- Çok küçüktüm. Hayatım boyunca hep yazın gelmesini heyecanla beklerdim çünkü babam ve annemle birlikte her yaz yazlığımıza giderdik. Yazlığa gittiğimizde karşı villamızda yaşayan ailenin çocuğu tek arkadaşımdı. Sırf onunla bir araya gelebilmek için günleri sayardım ve bizi ayırdığı için kış aylarından nefret ederdim.
Bade GüneşKitabı okudu
Sokrates'in Savunması
"Atinalılar! Beni suçlayanların üzerinizdeki etkisini bilemiyorum. Fakat bana yapılan suçlamalar o derece inandırıcıydı ki ben dahi dinlerken az daha kim olduğumu unutuyordum. Ey Atinalılar, gerçek şudur ki tek gerçek bilge vardır, o da Tanrı'dır. Ve Tanrı, bu bilmecesiyle insanların bilgeliğinin aslında bir hiç olduğunu veya çok az şey
Sayfa 26 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
“Daha gidiş yolundayken neden dönüşü düşünüyorsun? Düşüneceksen bir sonraki anı düşün ve birazdan yaşayacaklarımız için sevinç duy.
Asıl önemli olan,sonra olacakları düşünmeden şimdi yaşadığın şeyin tadına varmak. Üzerinde yürüdüğün yolun,rüzgarda dans eden ağaçların,baktığımız her yerde bize gülümseyen hayatın tadını çıkar. Sessizliğin şarkısını dinle,etrafındaki kokuları içine çek,adımlarının ritmiyle kasılıp gevşeyen kaslarını hisset ve bütün bu sevginin kalbine doluşuna tanıklık et.
İşte mutluluk bu. Mutluluğu uzakta aramana gerek yok,mutluluk yaşadığın anda. Şu an burada yaşadığın gerçekten başka bir şey yok.”
Sayfa 91Kitabı okudu
