Altında bir şeyler aramaya gerek yok, benimle ilgili bu, kendimle.
Sayfa 53Kitabı okuyor
-Pişman olmak şuan lüks benim için
-Neden?
-Anlarsın yakında. Soda içer misin?
Sayfa 63Kitabı okuyor
Her güne kendini inkâr etmek için uyanıyor insan.
Sayfa 62Kitabı okuyor
Bu toplum, yetersiz kişiliklerin politik figür olması için çok verimli.
Sayfa 28Kitabı okuyor
„mutluluktan öte köy mü var?”
Sayfa 38Kitabı okuyor
Ama kimin ne yaptığını biliyoruz yani, nereye ve neye hizmet ettiğini de. Doğrudan ya da dolaylı olarak!
Sayfa 34Kitabı okuyor
“Canlı canlı insan yiyecek kadar gergin olduğum zamanlar... Nasıl oluyorsa içimde bir şey patlıyor ve sonra zehir gibi yayılıyor resmen içime. Ve bu gerginliğin zirvelerindeyken birden içimdeki umutsuzluğun, öfkenin yerini güçlükle kontrol edebildiğim tuhaf bir mutluluk hissi alıyor. Şaşırıyorum, kaynağını bulamıyorum bunun...„
Sayfa 30Kitabı okuyor
Neyse işte, insana tahammül etmek zor.
Sayfa 29Kitabı okuyor
Bugün dünya üzerime çökmüş gibi yine, her şeyden tiksiniyorum tiksinti duymadığım bir şey yok.
Sayfa 28Kitabı okuyor
Dünyaya fazla gelen tek varlık bizleriz. O yüzden her insanın ölümü bir kıvılcımın sönmesine benzer ama yetmez, kökten bir serinlik gerek dünyaya.
Sayfa 22Kitabı okuyor
Tanrıperest olmak kolay geliyor, insan tembel bir varlık. Maneviyat aramasının nedeni, yani zayıflığını kendine itiraf edememesi, sonra yalanlara ihtiyaç duyması onun en büyük özelliğidir. Kendiyle baş edemeyen kişi, inanca yöneliyor işte.
Bu çığrından çıkmış dünyada bir yaratıcının kendisini gördüğünü, dahası, önemsediğini düşünen insanın nasıl bir sapkınlık içinde olduğunu düşünüyorum, bencilliğin dik alası değil midir bu?
Dünya tuhaflıklarla dolu. Biz insanların asla çözemeyeceği şeylerle dolu dünya
Her şeyin açıklanacağı bir gün mutlaka gelecektir, insana inanmak gerek.
İnsan yine de yaşadığı yeri sevmeli, sonuçta her yerin bir tadı var, ruhu var, değil mi? İnsanın bundan kıvanç duyması milliyetçilik değildir, bu ülkenin de gurur duyacağımız birçok yönü vardır elbet, olabilir. Sürekli her şeyden şikayet etmemiz, daha iyisinin olma ihtimalini görebildiğimizden olmalı biraz da. Yoksa dünyanın çivisi çıkmış, bir tek bizim mi yani?
Sen pes ediyorsun, oysa bir insan neler yapabilir, neleri değiştirebilir değil mi? Yoksa kaçmak en kolayı.