Alıştığınız yeri terk etmek, sahip olduğunuz her şeyi kaybetmek ve bilinmeyene doğru gitmek nasıl bir şeydir, hiç düşünmemiştim. Ne kadar boş ve karanlık bir duygu olmalıydı, belki sadece küçük bir ümit ışığı size bu yolculuğa çıkma cesaretini verebilirdi.
Sayfa 331Kitabı okuyor
"Sana sevgiyle bakan gözlerim, bu ışığı senden aldı. Sana gülümsüyorsam, senden yansıyan iyilik sayesindedir. Seni görmeden önce sevgi nedir bilmezdim, o kalabalığın arasında gözlerim seni görünce anladım. Ablalarım aşktan bahsederlerdi bana, anlamazdım, seni görümce bildim. Seni görmeden önce, kendi kozasında yaşayan bir kelebektim, seni gördüm uçmaya başladım."
Sayfa 35Kitabı okuyor
Ne olur avuçlarımda bırak ellerini
Dakikalarca, saatlerce, günlerce kalsın
Hatta bir ömür boyu çekme, öylece kalsın
Ne olur avuçlarımda bırak ellerini
O ay ışığı kokulu sıcak ellerini
Sayfa 38Kitabı okuyor
Cemiyetin önde gelenlerinden ve önceki yönetim tarafından Avrupa'ya sürgün edilen Cavit Bey, İstanbul'a geldiğinde bu ortamı şöyle ifade ediyordu:"Memlekete bir şeyler olmuştu. Bir ümit ışığı belirmişti sanki. Eskiden olduğu gibi can çekişen bir ülke havası yoktu artık. Genç ve enerjik subayların kumandasındaki ordunun, bu kez bir şeyler yapabileceğini düşünüyorlar."
Sayfa 137Kitabı okudu
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Uyanmış olmalısın.
Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi?
Öyleyse ayrılmadık.
Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz.
Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum.
Önce beklemekten.
Ömür boyunca ya
Şimdi bir derin mavide akşam oluyor
Gök mavi deniz mavi
Mor dağlar yeşil ağaçlar mavi
Bozuk düzen mavi gecelerden sesleniyorum sana
Ne opera aryaları
Ne beşinci senfonisi Beethoven'ın
Bir yalnızlık marşıdır çalınıyor uzakta
Gün ışığı arkamızda kaldı bak
Tanyerinde unuttuk gözlerimizi
Gel artık
Hayata yeniden başlayalım
Gel artık
Bu mavilerde kimseler görmez bizi
Sayfa 18 - Kader Kapıyı Çalıyor
/
(Andante)Kitabı okuyor
Bizi alçaltan bu kanlı zafer taçları işte
Öptüğümüz o pis eller
O maymun maskara soytarılar
Küçük orospular
Kirli zevklerimiz
Yatağımıza giren frengili kadınlar
Aldığını geri vermez bir karanlık dört yanımızda
Hangi perdeyi aralasak gece
Hangi taşı kaldırsak çaresizlik
Ölüm isli bir fener ışığı bu karanlıklarda
Ölüm yorgun askerlerin tek umudu sıcak
Biz bu ölümerle yakınız ölümsüzlüğe
Bu karanlıklarla uzak
Sayfa 52Kitabı okudu
“Bunca zarif duyumun ortasında kasvetli bir düşünce nasıl belirebilirdi? Havanın ve güneşin coşkusuyla özgürlükten başka bir şey düşünmek bana imkansız göründü; umut etrafımdaki gün ışığı gibi içimi kapladı ve kendime güvenerek özgürlüğü ve hayatı ümit eder gibi hakkımda verilecek kararı bekledim.”
Sayfa 5 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Havanın ve güneşin coşkusuyla özgürlükten başka bir şey düşünmek bana imkansız göründü; umut etrafımdaki gün ışığı gibi içimi kapladı ve kendime güvenerek özgürlüğü ve hayatı ümit eder gibi hakkımda verilecek kararı bekledim.
"Hekimler yapamıyorsa eğer, büyücüleri getirtin kıtanın her yanından, onlar göstersinler marifetlerini, güneş tozu toplasınlar, ay ışığı biriktirsinler, yıldızların külleriyle karıştırsınlar, ateşler içinde yanan alnıma sürsünler, bildiğim ne varsa o rüyaya dair hepsini unuttursunlar... O rüya da, o kent de, o kız da hiç çıkmayacak aklımdan."
Sayfa 29Kitabı okudu
Ne opera aryaları
Ne beşinci senfonisi Beethoven’in
Bir yalnızlık marşıdır çalınıyor uzakta
Gün ışığı arkamızda kaldı bak
Tanyerinde unuttuk gözlerimizi
Gel artık
Hayata yeniden başlayalım
Gel artık
Bu mavilerde kimseler görmez bizi
Bizi alçaltan bu kanlı zafer taçları işte öptüğümüz o pis eller
o maymun maskara soytarılar
küçük orospular
kirli zevklerimiz
yatağımıza giren frengili kadınlar
aldığını geri vermez bir karanlık dört yanımızda
hangi perdeyi aralasak gece
hangi taşı kaldırsak çaresizlik
ölüm isli bir fener ışığı bu karanlıklarda
Kader Kapıyı Çalıyor
Gün ışığı arkamızda kaldı bak
Tanyerinde unuttuk gözlerimizi
Gel artık
Hayata yeniden başlayalım
Gel artık
Bir yalnızlık marşıdır çalınıyor uzakta
Gün ışığı arkamızda kaldı bak
Tan yerinde unuttuk gözlerimizi
Gel artık
Hayata yeniden başlayalım
Gel artık
Bu mavilerde kimseler görmez bizi
Sayfa 18Kitabı okudu
“Türkiye’nin gençleri bir ümitsizlik duygusundan mustarip. Gençler geleceğe baktıklarında bir ışık görmek istiyorlar, bir iş bulabileceklerine, kendi hayatlarını yazabileceklerine, sevip sevilebileceklerine dair bir ümit ışığı. Oysa hayat onlar için her geçen gün daha fazla zorlaşıyor.”
