İnsanlığımız özleyişlerimizle alımlı, Yaşantımız özlemlerle güzel. Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin. Bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem. Bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz.Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam,seni özlediğim içindir.Beklemenin korkunç zehri öldurmüyorsa beni,seni özlediğim içindir.Yaşıyorsam;içimde umut varsa,yine seni özlediğim içindir.Seni bunca özlemesem,bunca sevemezdim ki...
"Özlemin buruk bir tadı var,
hele seni özlemenin.
Bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem.
Bir ışığı var,
bir rengi var seni özlemenin,
anlatılmaz."
beşinci mektup
"Türkiye'nin gençleri bir ümitsizlik duygusundan mustarip.Gençler geleceğe baktıklarında bir ışık görmek istiyorlar,bir iş bulabileceklerine,kendi hayatlarını yazabileceklerine,sevip sevilebileceklerine dair bir ümit ışığı.Oysa hayat onlar için her geçen gün daha fazla zorlaşıyor.Anne babalarının televizyon karşısında uyuklamaktan yeterince sevgi vermediği bir kuşak,bir kanser hücresi gibi hızla ülkeyi istila ediyor.Geçtiği yerlere sevgisizliğin tohumlarını,şefkat görmemişliğin zehirli havasını bırakarak..."
Sayfa 54 - Timaş yayınlarıKitabı okudu
Ay Işığı Kokulu Ellerin
Ne olur avuçlarımda bırak ellerini
Dakikalarca, saatlerce, günlerce kalsın
Hatta bir ömür boyu çekme, öylece kalsın
Ne olur avuçlarımda bırak ellerini
O ay ışığı kokulu sıcak ellerini
Sayfa 38 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Ay Işığı Kokulu Ellerin
Bir okyanus var bu gece siyah gözlerinde
Sayfa 37 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin. Bir kokusu var, bütün çiçeklere değişmem. Bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz
Sayfa 124Kitabı okudu
NİCE İNSANLAR GÖRDÜM Kİ BEN;
DUDAKLARINDA EN ATEŞLİ TÜRKÜLER
SULH İÇİNDE YAŞAMAYI BİLMEDEN
BİR HARP MEYDANINDA ÖLDÜLER
NİCE İNSANLAR GÖRDÜM Kİ BEN
DUDAKLARINDA EN BAYAĞI ŞARKILAR
VE GÖZLERİNDE İHTİRAS IŞIĞI EKSİLMEDEN
BİRER İLAH GİBİ YAŞADILAR. diyen Ümit Yaşar Oğuzcan öleli bugün 38 yıl olmuş
Bozuk düzen mavi gecelerden sesleniyorum sana
Ne opera aryaları
Ne beşinci senfonisi Beethoven'ın
Bir yalnızlık marşıdır çalınıyor uzakta
Gün ışığı arkamızda kaldı bak
Tanyerinde unuttuk gözlerimizi
Gel artık
Hayata yeniden başlayalım
Gel artık
Bu mavilerde kimse görmez bizi