İnsanın zamanının büyük bir kısmını yalnız başına geçirmesinin sağlıklı bir şey olduğuna inanıyorum. Kişinin başkalarıyla geçirdiği zaman, ona eşlik edenler en iyi dostları olsa da belli bir sürenin ardından usandırıcı oluyor ve zaman israfına dönüşüyor. Ben şahsen yalnız kalmayı seviyorum ve hayatımda hiç yalnızlık kadar cana yakın bir dost bilemedim. Aslında biz kendimizi, insanların arasına karıştığımız zaman, kendi başımıza kaldığımızda olduğumuzdan daha yalnız hissederiz. Aklı ya da eli meşgul olan bir adam, nerede olursa olsun hep yalnızdır. Yalnızlık kişinin diğer insanlar ile arasındaki mesafeye bakılarak ölçülen bir şey değildir.
Bir sabah çıkacağız,
evimiz olmayacak artık.
sokağa çıkacağız,
gecenin tatsızlığı terk etmiş olacak bizi
yalnız kalmaktan ürpereceğiz.
Ama yalnız kalmayı isteyeceğiz.
“Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu!
Düşüncemizin katlanması mı güzel
Zalim kaderin yumruklarına, oklarına
Yoksa diretip bela denizlerine karşı
Dur, yeter demesi mi?
Ölmek, uyumak sadece!
Düşünün ki uyumakla yalnız
Bitebilir bütün acıları yüreğin,
Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü.
Çünkü, o