Her satırındaki derin ve ince mânayı sezebilmek, kitap ile olan kesişimlerimizle alâkalı. Bir parça Nastenka'yız, bir parça Hayalperest'in ta kendisi. Bir parça 16 yaşındaki sevgi bekleyen genç kızız, bir parça da kendine buzdan, aşılması zor duvarlar ören sevgiye kendine kapatmış kişi. İçten içe sevmelerimizin aslında "sevmek"e ne kadar dahil olduğunu sorgulamalıyız gibi.
Sevgi ile suyu bağdaştırırsak, çölde susuz kalmış bir kişiye ilk başta ıslak bir bezle, sonra dudaklarına su damlatarak, yudum yudum su vererek müdahale ederler. Bir anda verilen su, kişiye şok etkisi yaratır ve ölümünün sebebi olur. Sevgi şokuna uğramak da, bunun gibi bir şey sanırım. Her şey bir yana, mühim olan, karakterler üzerinden kendimizi yorumlayabilmek.
“Sevginin gıdası izhardır.” diyordu, üstadım Ömer Tuğrul İnançer. Ben gözyaşı ile bitirdiğim bu kitapta bu cümleyi bir kez daha tasdik ettim kalp ile. Okumanızı tavsiye ettiğim, ince lâkin derin bir kitap. İlgilisine tavsiye olunur.
Franz Kafka , bu eserinde bilinçaltı korkuları, yabancılaşmayı ve kalabalık içinde kuşatılmış yalnızlığı bir partiden ahbabıyla gezintiye çıkan iki adam ile yansıtır. Başlangıçta mutlu sanılan adamlar aslında kararsız, mutsuz kişiliklerdir. Hahahaha onlardan
