Şehirleri kokluyorum.
Dünyadan anneme giden bir otobüse bindim dün gece yine bir anda aldığım bir kararla. Zaten hiçbir yere planlayıp gidemedim ki fani ömrümde. Bitmez sandığım upuzun bir yoldan geldim. "Tokat'a gitmek gerek" diyordu ya hani Evliya Çelebi.
Gittim.
Daha otobüsten indiğim an büyüleyici bir koku duydum. Hangi bitki, hangi ağaç bilmiyorum. Biraz ıhlamur, biraz zeytin çiçeği gibi. Çözemedim nedir ama büyülendim. Elma kokulu Amasya'yı, kavun kokan Kırkağaç'ı, narenciye çiçekleriyle bezeli Çukurova'nın kentlerini anımsıyorum da, kendi memleketimde bu kokuyu ilk duyuşum. İki şeyi unutmazmış insan beyni. Sesleri ve kokuları.
Zihnimde güzel bir yere kaydettim bu harikayı. Keşke şimdi üzerime, saçlarıma sinse de, annemi kucaklarken ona da götürebilsem bu ferahlığı.
Size bu sabah, birkaç saat sonra bir hastane odasında mutlulukla şifa bulacak bir annenin yatağındaki gamzeden gülümsüyorum.
Bu mutluluğu bölüşmek istedim herkesle.
"Yol güzel, varmak değil" diyen şaire hak versem de, bazen varmak ve mola almak lazım hayattan...
Vardığın yer cennet kokusuysa bir de...
Hepsi güzeldir.
Yürüdüğünüz tüm yollar iyiliğe, güzelliğe açılsın sevgili insan soyu.
Herkese gülaydın...
İlk sayfamı boş bıraktım…
Belki daha güzel hissettiğim zamanlarda kullanırım diye. Yani böyle bir giriş olsun istemedim.
Hissettiklerim, düşündüklerim, yaşadıklarım, mantığım, kalbim her birisi öyle farklı alemlerde ki dört bir yandan savaş var içimde. Ve öyle ki onca kalabalıkta yalnız hissediyorum. Yabancılaştım gibi. Sonra bir anda her şey normale dönüyor. Ama böyle kısa bir mola gibi sanki beni sakinleştiren şeyler galip geliyor. ve daha sonra tekrar savaş başlıyor içimde bu sefer de öyle bir an geliyor ki bana kötü hissettirecek tüm etkenler galip geliyor. Ben de arayış içindeyim içimdeki barışı sağlayacak her şeye tutunmak istiyorum. Ama zayıfım işte gerçekten bu çıkmazı ben yaptım kendime. Düşüncelerimle bir çıkmaz oluşturdum. Ve yaşıyorum. Yaşadıklarım değil beni bu hale getiren. Bir suçlu sectim artık ve sürekli suçluyorum. O da benim işte . Bir insanın kendi ile verdiği savaşın galibi yok sanırım. Ben de kendimle savaşıyorum tek bir kapıya çıkıyorum ve de tek o kapı beni tatmin ediyor. O kapıda kalabilirsem eğer kurtulacağım, biliyorum. Evet evet tevekkül etmek benim ilacım, içimdeki savaşın beyaz bayrağı. Başka yolu yok en nihayetinde. Biraz uzun sürdü veya sürüyor. Memnuniyetsiz biri olmak istemiyorum hayatımı bu şekilde yaşamak da istemiyorum. O yüzden ilacimi kendime yüksek dozda yüklemem lazım umarım başarabilirim.
BURUKLU HALİL KÂHA'NIN AĞIDI
Yaşa Halilim yaşa
Yağlık bağladım gara gaşa
Asıyorlar Halilimi
Haber edin Gızılgaş'a
Gavur köyü bucak bucak
Güller biçtim gucak gucak
Asıyorlar Halilimi
Mutsuzum, sinirliyim, her an ağlayabilirim
Duru öldü...
Kitabı sindirmek için biraz mola vermiştim. Yine başına oturdum. Birileri boş durmamış. Ada şıllığı hemen Barlas'ın elini tutmuş. Barlas da nasıl bir geri zekalıysa 10 dk önce sevgilin öldü ve sen Ada elini tuttuğu halde tepkisiz kalıyorsun. Hayır yani amaçları bu olmasa bile hoş değil.😡
Dipnot: Kitap müq bu arada
Döngü
Sağlam bir Müslüman, kendisine ve etrafındaki insanlara maddi ve manevi güç veren sağlam temelli bir imana sahiptir. Birkaç basit adımı takip ederek Allah sevgisi ve iyi bir Müslüman olma yolunda mesafe kat edeceksiniz.
1. Önce, her şeye kâdir olan Allah’ın varlığını ve onun vasıflarının bizim tahayyülümüzün ötesinde olduğunu kabul et.
O, her
Yollardayım
...
Araba yolcuğu sevdiğim şeylerden biri..
Mola verdim biraz..
Tanımadığım insanlara merhaba demek..
Ben miyim bu..
Yüksek sesli kahkahaları ve imrenilecek mizahı ile içinde okyanus gibi sakladığı gözyaşları ile...
.
Dert
Bir nokta bulunca ha ben ha senmiş
Peygamberde olsan çile var denmiş
Hz. Süleyman(...) nefsi nasıl yenmiş
Dertsiz ÂDEM(...) adam olamaz
Yerinde hikmetli söz ise sahibini aratır
Bir öz aranır bunda çünkü bir iz bırakır
Yol varsa yürünecek yolcuyuda yaratır
Dertsiz adam ÂDEM(...) olamaz
ALLAH ADAMI olmaya çıkınca yola
Nefs peşinde koşmaya biraz mola
O zaman erler meydanda belli ola
Dertsiz kalem destan yazamaz