Sanki annesinin günlüğü gibiydi...
Aslında bir günde okunabilecek rahat bir kitap. İlk okumaya başladığımda keyifli sonra zaman zaman sıkıcı, bazen güzel yerlere değinen ama genellikle aynı şeyleri tekrarlayarak beni biraz sıkan bir kitap oldu. Okurken yazarın kendisini merak ettim ancak hakkında pek birşey yok. Bunları kendi yazamaz diye düşünmeye başladım ya da kendini fazla bir feminen role büründürerek yazmış olabilir diye de devam ettim. Yazarın annesine olan düşkünlüğü olup babasıyla sanki asker komutan ilişkisinin olmasını okuduğumda annesinin yaşadıklarını gözlemleyerek yazmış olabilir ya da annesinin içine attıklarını sadece sayfalara dökebildiği bir defteri bulup yayınlattığı düşüncesi de hala benimle. Zaten kitabın sonunda da okuduğumuz kitabın günlük olduğu ortaya çıkıyor. Bence başka söze gerek yok...
Hayat Güzel De 'De'leri Var İşte
Cihad Kök
Tamamen vakit kaybı
Audur 
Audur Ava Olafsdöttir isimli yazarı ilk kez 
Sessizlik Oteli isimli kitabi ile tanımıştım. İlk okuma kitabım çok güzel iken bu kitabı hiç ama hiç beğenmedim. Puan vermeye bile layık görmüyorum.
Bu kadar olumsuz eleştirme yapmanın sebebi yazarın kitabı tamamen zaman kaybı yaşayan bir hikaye olarak anlatması. Boşanma aşamasında olan bir kadının ikiz çocuğuna gebe olan arkadaşının büyük çocuğu ile birlikte yaptığı yolculuk ve ilişkileri anlatılıyor.
İzlanda edebiyatına karşı şiir konusunda biraz ilgi duyuyordum fakat biraz da destansı havada eserler sanırım beni cezbediyor. Yazarın dediğim gibi kitabını okusanız da olur okumasanız da. Yoldan geçerken hiçbir edebi bir katkısı olmayacak şekilde yavan ve ders verici ögesi olmadan sıkıcı bir havada yazılmış.
