Sır
Bir adı var bu çiçeğin
yara kabuğu gibi
Kan oturan sözler ile
soyuyorum gerçeği
Hakkın olanı al ve
Sigarayı bırakır gibi
Yokluğun sayılı gün
İki kişinin bildiği
bir sır gibi tut ve
unutma beni
Aforizma II
aslında şairler yalan söylemez, önce bir yalanı yüceltir sonra yüceliğine kendisi de inanır. galiba an geliyor görüleri açık oluyor, insanın gözü ruha kapı, o kapıdan içeri anlık da olsa bakınca, Tanrı'nın bir yansımasına maruz kalıyorlar, baş dönüyor, hayret kabarıyor, leyla'nın cismini yüceltmeye böylece başlıyor. Herkesin gördüğünden farklı geliyor leylası, kusurlar gözüne görünmüyor, ulaşılmazlığı onu tanrısallaştırıyor. ulaştığında ancak tanrı olmadığını anlıyor ve abartılı sözler bitiveriyor oracıkta. hayreti sönüveriyor. Kusursuza aşık olup da ulaştığında ise, asıl aşk o zaman başlıyor. O zaman ne şairliğin kıymeti kalıyor ne diğer meziyetlerin.
Aforizma I
Şairlerin yazdıkları şiirlerin güzelliği ne kadar çok sevdiklerini değil duygu ve düşünce dünyalarının ne kadar zengin olduğunu gösterir. Bir de ne kadar zeki olduklarını. Dizdikleri methiyelerin birinci şahidi kendilerine olan hayretleridir. Oysa şiirlerindeki gibi sevebilselerdi cemal süreya 5 kere evlenmezdi. Tufaya gelmeyiniz.
Okur Takip Önerileri
bu tebessüme hangi suskun direnir?
Lal olsa dilim çözülüverir
Melek misin şefkat misin nur musun
Suda bir vapur, kanadında martılar
Uçtukları mavi gök müsün