Ölünün kıyıları
Sen dur burda ey insan
Duy içinde tutuşan ormanı
Ve yakıştırmasını bil üstüne ey ademoğlu
Usta bir makasla biçilen toprağı
Sayfa 23
Konuklar o konuklar neden evimizi doldurdular
Hep gün doğarken. Hep belli belirsiz dolmuşlar
Uykudan yeni kalkmış göz oğuşturan şoförleriyle
Dalarken yeni bir av duygusuyla
Sayfa 24 - Diriliş
Geceye batıp batıp kendi dumanında
Bir maşher bir kıyamet çıkartma Taha
Sayfa 55
Okur Takip Önerileri
Çiftler geçiyorlar ağaç altlarından kolkola
Bir yolda ki taşları eski menekşelerden kalma
Ben bir bardağın arkasına saklanarak uzatıyorum sana
Sen bardağın içinden uzanarak
Bu demeti alsana
Sayfa 45
Seramik Kedinin Şiiri'nden
Yalnızca kendin için sev.
Kucağına al, tozumu sil.
Güzelleşirim bir gün
Belki değişirim diye bekleme.
***
Düşürüp kırma beni sevgilim
Saçılmasın parçalarım
İstanbul sokaklarına;
Yapıştırsan da ustalıkla
Birbirine
İnan sevgilim
Eksik kalacak Kızkulesi'nde bir yanım.
Sayfa 42 - yky
Herkes ölür ölümünü;
göğe salıp düşlerini,
salıp tenini, nefesini
bırakır ceketini.
Herkes bırakacaktır ceketini.
Sayfa 115 - Herkes Ölür Ölümünü isimli şiirinden
Herkes sever doğumunu;
Kim sever ölümünü ?
Herkes sever doğrusunu;
Kim sever yanlışını?
Herkes susar ayıbı.
Herkes susar ayıbını...
Sayfa 114 - Herkes Ölür Ölümünü şiirinden