Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

eslem

Çiçekleri filize duran gönlüme yine kendim vurdum zehri. Kendimin kendime yaptığını, yanıma yar bıraktım. Yürüdüğüm, koştuğum, ağladığım onca yolda tek başımaydım sandım. Değildim, hiç tek değildim. Beni benden daha iyi bilenleydim, yalnızlık da neydi? Bilemedim. İçimdeki susmayan sesi susturamadım belki de. Bir gün o susacak, ben de susacağım. O güne dek, kanlı bıçaklı bir savaş bazen; bazense sabah namazı vakti o yorganı üzerinden kaldırma ağırlığı. O güne dek, kalbimdeki filize duran çiçekleri zehirlememek için ayak direteceğim. Kendim yıkılsam da, hiç yıkılmayana teslim olup tekrar direneceğim. O güne dek.. belki kazanacağım, belki kaybedeceğim. (Alıntı değildir, bana aittir.)
Reklam
Gençler... Sizin Bedir'iniz internet, Uhud'unuz anne baba rızasıdır. Sabah namazınız, Mekke'nin fethi gibi değerlidir..
Bu dünya hayatı ancak bir eğlence ve oyundan ibarettir. Ahiret yurduna gelince, işte gerçek hayat odur. Keşke bilselerdi! Ankebut, 29/64

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
"Bir gün Hz. Fatıma (r.a), Hz. Ali'yi (r.a) üzüntülü görünce şöyle dedi: Ey Ali, üzüntün bu dünya içinse bize yakışmaz, eğer üzüntün ahiret içinse söyle de beraber üzülelim.."