بِسْمِ الّٰلِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ بِاسْمِكَ اللّٰهُمَّ اَمُوتُ وَأَحْيَا. اَللّٰهُمَّ أَسْلَمْتُ نَفْسِي إِلَيْكَ وَوَجَّهْتُ وَجْهِي إِلَيْكَ وَفَوَّضْتُ أَمْرِي إِلَيْكَ وَالْجَأْتُ ظَهْرِي إِلَيْكَ رَغْبَةً وَرَهْبَةً إِلَيْكَ لاَمَلْجَأَ وَلاَمَنْجَى مِنْكَ إِ إِلَيْكَ اٰمَنْتُ بِكِتَابِكَ الَّذِي أَنْزَلْتَ وَنَبِيِّكَ الَّذِي أَرْسَلْتَ.
Bi’smi’llâhi’r-rahmâni’r-rahîm.
Bi’smike’llâhümme emûtu ve ehyâ, Allâ hümme eslemtü nefsî ileyke ve veccehtü vechî ileyke ve fevvaztü emrî ileyke ve elce’tü zahrî ileyke rağbeten ve rahbeten ileyke lâ melcee velâ mencee minke illâ ileyke âmentü bi kitâbike ellezî enzelte ve Nebiyyike’llezî erselte.”
Ma‘nâsı
Ey Allâh’ım! Senin isminle ölür ve Senin isminle dirilirim. (Uyurum ve uyanırım). Allâh’ım! Kendimi Sana teslîm ettim, yüzümü Sana çevirdim, işimi Sana ısmarladım, Sana i‘timâd ettim, Seni dilerim ve Senden korkarım, Senden başka sığınacak, Senden başka kurtaracak yoktur. Kurtarmak ve himâye etmek ancak Sana âiddir. Allâh’ım! İndirdiğin kitâbına ve gönderdiğin Peygamberi’ne îmân ettim.
Fetih suresi
26. O kâfir olanlar, kalplerine asabiyeti, câhiliye asabiyetini (kibir ve bağnazlığını)* koymuşlarken, Allah da Resûlü’nün ve mü’minlerin üzerine huzur ve güvenini indirdi (ve öfkelerini dindirdi). Onları takvâ kelimesine (tevhide yani Lâ ilâhe illallâh kelimesine ve sulh akdine vefâya) bağladı. Zaten onlar da buna layık ve buna ehil idiler. Allah
Huzeyfe ve Ebu Zer (Allah onlardan razı olsun)'den rivayet edildiğine göre Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) yatağına girdiğinde şöyle dua ederdi: "Bismikellahümme ahya ve emut = Allahım senin ismini anarak dirilir (uyanırım) ve ölürüm (uyurum)."
(Buhari, Deavat, 7; Müslim, Zikir, 59)Kitabı okudu
fecr.
“Bismike’llâhümme ahyâ ve emût”
O, ölüden diri çıkarır, diriden ölü çıkarır; yeryüzünü ölümünden sonra O canlandırır. Ey insanlar! İşte siz de böylece diriltileceksiniz.*