Aslına bakılırsa kitabın başlığından olsa gerek olayların sadece bir şeker portakalı ağacı etrafında geliştiğini düşünmüştüm. Oysa hiç öyle değilmiş. Kitabı okudukça kendi çocukluğumun içine daldım diyebilirim. Evet, Zezé ile benim çocukluğum bir noktadan sonra biraz farklılaşıyor ama benzer olan şu ki ikimizin de hayalî bir arkadaşı var ve ikimiz de zorla büyütüldük! Tabii benim içimde Zezé kadar şeytani bir taraf yoktu :).
Zezé benim gözümde tam bir ÇOCUK ADAM. Büyümüşte küçülmüş dedikleri aslında tam olarak Zezé. Kendi iç dünyasında bir o kadar büyük ama bir o kadar da küçücük. Aslında ailesi çok şanslı böyle zeki bir çocuğa sahip oldukları için ama bunu asla fark edemiyorlar. Yoksullukları gözlerine koca bir perde indirmiş. Hadi onu geçtim yahu o çocuğa öyle kötü davranılır mı, o kadar dövülür mü!! Sizi iğrenç insanlar!! Evet tam olarak kitabı okurken zaman zaman böyle sinirlendim. Sanki kitabı okuyor gibi değildim, kitabın ta kendisiydim. Sanki, sankiiii oralarda bir yerde görünmez biri gibiydim ve tüm olan bitenleri kendi gözümle izliyor gibiydim. Hatta müdahil bile olmak istedim ama olamadım. Dedim ya görünmez gibiydim.
Sevgili Zezé; lütfen kendine iyi bak ve asla içinde ki çocuğu öldürmelerine izin verme. Seni sen yapan masumiyetin ve çocukluğun.
