Bitmek
- Kalbimi döven acının elinden, canıma değen ağrı sarıyor tüm bedenimi. Suya imza atmak gibiydi benim ömrüm, öylesine beyhude geçen...
Bahçemde kır menekşeleri, penceremde ay ışığı hiç olmadı. Sıkıntı ovalarından, ıslak aşkların buharlarından geçtim. Havanda umutsuzluk dövmekten yoruldukça, yapay ağaçları çınar yapmaya çalışmışım kendime ve yine beyhude yere... Sanki ben bitmek bilmeyen, kopkoyu bir gece...
Hayatın gizli ve karanlık köşelerinin viranlığındayım artık. Günün öğünlerine korku sıkıştırıp, öylesine, sırf iş olsun diye umutlarıma günde beş vakit cenaze töreni düzenliyorum. Alıştım, istemiyorum artık parkların güneşli kısımlarını, çürüyen yerlerimle gezip duruyorum.
Kitaplarda, hayatın gerçek yüzünde " ölmek " diyorlar buna, yeniden defalarca üst üste... Sanki ben bitmek bilmeyen, kopkoyu bir gece...
Tuğba Topal - “Önemli olan Yeni Dünya değildi, yerin dibine batsındı Yeni Dünya! Neredeyse Yeni Dünya’yı görmeden, neyi keşfettiğini anlamadan ölmüştü Kolomb. Önemli olan yaşamdır, yalnızca yaşam...onun keşif süreci, sürekli ve bitmek tükenmek bilmeden yaşamı keşfetme çabası, yoksa keşfetmiş olmak değil...”
Sayfa 500 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları 9. Basım - “Ölümden sonra kötü diye bir şey olmadığından, ölüm de kötü değildir.”
- “Ölmek istemiyorum ama ölü olmayı da umursamıyorum.”
- “Onur sanatları besler.”
- Geceler çok erken gelir hastanelere. Ama bitmek bilmez. Gün doğmak bilmez.
- Her şeyin sonu mutsuz bitmek zorunda mı?
Niye böyle anne.
62 okunma
2 okunma
