Şu garip koca dünyanın
Bütün derdi tasası bana kalmış gibi
Sorun değil olur arada ama
E sonuçta biz de insanız di mi?
Biz ruh sağlığı çalışanları yalnızca danışanlarımızın karşısında mesleki rolümüzle varız. Onun dışındaki hayatımızda bizler de travmalarıyla, çocukluk hüzünleriyle ve aslında tüm acizliğiyle birer insanız.
Jasper Gwyn bizim kişi değil, hikaye olduğumuzu öğretti bana. Kim bilir hangi serüvene dalmış bir insan olduğumuzu düşünürüz, bu çok basit bir serüven de olabilir ama asıl anlamamız gereken yalnızca o kişi değil, tüm hikâye olduğumuzdur.
O kişinin yürüdüğü ormanız, onu aldatan kötü insanız, çevresindeki karmaşayız, geçen tüm insanlarız, nesnelerin rengiyiz, gürültüleriz. Anlayabiliyor musunuz? Biz birçok şeyizdir.
Biz, her şeyle bir arada birçok şeyizdir.
Sayfa 167Kitabı okudu
“Yarın! Yarın! Yarın!Nice yıllar yarınınla hapsettin bizi ey İbrahim’in Tanrı’sı.Peki, ama bu yarın dediğin ne zamandır?Ne de olsa insanız biz, dayanma gücümüz bu kadar!”
Sayfa 35
Birçokları anlamayacak olsa da anlatmak zorunda olduğumuz, gecemizi gündüzümüze katarak insanlara hatırlatmakla yükümlü olduğumuz şeyler var. Her ne kadar menfi duyguların coştuğu bir hengâmda, akıl ve analiz gözden düşse de bir okuyan, bir lahza olsun üzerine düşünen birileri olur diye anlatmamız gereken şeyler var. Zira menfi galeyan, tarih
İç sesim
Rüyamda insanlar bir kaldırımdı çoğu kararmış kırılmış ezilmiş içlerinde ise çok azı bembeyaz kırılmamıştı diğerlerinden farkli ve azınlıktalardı mutsuzlardı farkli oldukları için kirilmak nedir bilmiyorlardı aldatılmayı tanımıyorlardı sonrasinda darbe aldilar hayat bu tabiiki diğerlerinden aldıklari darbe onlari daha fazla üzdü kırdı duygusallaştırdı hayallerinden uzaklaştirdi kisacasi dayanamadilar tedavi olmaya gittiler tedavileri ise kirlenmek ve kırılmaktı topluma benzemeleriydi tedavileri( fikrimce bana benzeyen ve yeni DEHB li olduğunu farkeden yetiskinler icin olan düşüncem burada kaldirımlari birer insan olarak alegorikleştirdim kendimce bizler de insanız ve cok daha fazla kırılıyoruz diğer topluma nazaran fazla fedakarlıklar yapıyoruz birisini sevelim hele ki gidince dünyamız başımıza yıkılıyor hayat herkesi kırar ama biz küçük olaylari bile duygusallaştırıyoruz hayal gücümüz cezaya dönüşüyor) demek istedigim DEHB hastalik degil farkindalik olarak tanımlanmalı Teşekkurler.
Beni bu bunalımdan kim kurtaracak?
Vakit gece yarısını geçti. Pencerem açık. Uzaklardan hüzün dolu bir şarkı sesi geliyor.
İçimde tanımlanamaz bir daralma var. Bir el kalbimi sıkıyor sanki.
Ruhum kabına sığmıyor bu gece. Oda, ev, şehir, dünya, evren dar geliyor bana.
Bir yolculuk etmek, buralardan, kendimden, her şeyden uzaklaşmak, bir yerlere
Yüzsüzlüğün bu kadarına pes doğrusu
Haydi biraz eğin başınızı
Bizden af dileyin
Kederimizi anlayın artık
Saygı gösterin sevgimize Belki sizi
affedebiliriz
Ne de olsa insanız biz de
Bir zayıf tarafımız vardır
"Şu garip koca dünyanın
Bütün derdi tasası bana kalmış gibi
Sorun değil olur arada ama
E sonuçta biz de insanız dimi...?"
Şu garip koca dünyanın
Bütün derdi tasası bana kalmış gibi
Sorun değil olur arada ama
E sonuçta biz de insanız di mi?
