İşte, der, insanoğlunun geçmiş hayatı bu.
Ve başlar bize maval okumaya.
Ninniler uydurup uyutur bizi
dedelerimizin derin boşluklar içinde, uzun,
zifiri karanlık hayatından.
Gösterir bize evvel zamanı,
tek doğru, en güzel örnek, der.
Bakarsın gelecek günlerin farkı yok geçen geceden.
Senin tarih dediğin işte budur,
alnında altı bin yıllık
Hayatınız istediğiniz gibi değilse,doğruyu söylemeyi deneyin.Eğer belli fikirlere tutunup bırakamıyorsanız doğru söylemeyi deneyin.Dünya çok boş geliyorsa doğruyu söylemeyi deneyin. Kendinizi zayıf,reddedilmiş,çaresiz,kafası karışık hissediyorsanız doğruyu söyleyin. Doğruyu söyleyemiyorsanız da en azından yalan söylemeyin.
"Bu dünya oyun parkıdır, ölümse gece.
Ceplerin boş, yorgun argın dönersin eve."
Mevlâna Celâleddin Rumî
Sayfa 120 - Hece Y.Kitabı okudu
dünya üzerinde bir vahşet yaşanıyor, bir soykırım.. ama hâlâ boş şeylere kafa yoranlar var. gündeminiz de size benziyor. #alleyesonrafah
Seyyar Salıncaklar Üzerine.
Kipriklerim ıslak, saat gecenin dördü. Çocukken eğlenerek bindiğim atlı karınca şimdi sadece başımı döndürüyor. Tıngırdatarak zincirlerini, tekerlerini pürüzlü asfaltta sürüyerek getirirdi ihtiyar amca seyyar salıncağı sokağın başına. Binmek için sıra kapmak şöyle dursun, bazen yalnızca ihtiyarın salıncağını görmek bile dudaklarımın kenarlarının kıvrılmasına yeterdi. Sıramı beklerken başı gökte dişleriyle gökyüzünü selamlayan arkadaşlarımın saçlarının rüzgarda salınışının seyrine kapılırdım. Hepimiz mutluyduk o salıncakların tepesinde. Döndükçe tıngırdayan zincir sesleriyle boğuşurdu kahkahalarımız. Bir çocuğun sevincine ortak olmak, yapbozun tam ortasındaki eksik parçanın ta kendisi olmaktı. Kısılan gözlerin berisinde ışıl ışıl parlayan umutlar... Salıncaklar küçüldü artık, ya da uzanıp serpildik sahi. İçimizdeki çocuğun sesi kısıldı. Bu yüzden mi parkların yanından öylece savrulup geçiyor çocukluğumuzun sancısı, gölgemizin ardına utangaç ve sıkılgan sığınarak? Salıncaklar hiç küçülmesin, parklar biçare yalnızlığa gömülmeden, yapbozun parçası olsa çocuklar.. Boş kalmasın salıncaklar. Bir anlığına çocuk olsun tüm dünya, sokağın başında salıncaklı ihtiyarı gözleyen.. Sadece bugüne mahsus. Tekrar ve tekrar.
ve o saatlerde dünya fazla büyük , gölet fazla boş, gece fazla karanlık gelir, tekrar Wyoming'de olup yolun sonunda Hemming'i beklemek ister, hayatında bulması gereken tek yolun , kapının önündeki lambanın geceyi balköpüğüne boyadığı aile evinin yolu olmasını arzulardı.
Sayfa 76Kitabı okuyor
Dünya gözüme boş ve kederli bir ev gibi göründü. Göğsümde bir ıstırap dolanıp duruyordu sanki.
Sayfa 61Kitabı okudu
·
Puan vermedi
Öyle işte... Ne zordur insan olabilmek. Ne zordur geldiğin gibi kalabilmek, kaldığın yeri koruyabilmek. Ayakları sabit tutabilmek ne zordur.
Kalbi ah'lardan temizlemek en zoru...
Merhaba dostlarr
Bugün sizlere 
Yusef Masadow kaleminden içimdeki Kenan ülkesi Taş - K'ağıt -Makas kitabı ile geldim...
Sancısı ile başlamıştı arayışım.
