David Rosenhan ünlü araştırmasında, "aklı başında” sekiz kişiden -üç psikolog, bir çocuk doktoru, bir psikiyatrist, bir ressam, bir ev kadını ve psikoloji profesörü olan Rosenhan'in kendisi- on iki farklı Amerikan hastanesine yatırılmak için uğraşmalarını istemiştir. Hiçbirinin herhangi bir şikâyeti yoktur, fakat yatırılmak için uğraşırken, “Boş”, “Kof" ve "Güm" diyen sesler duyduklarından şikâyet etmeleri söylenir. Ardından, hastaneye yatırılacak olurlarsa, her zamanki gibi davranacak, sesler duyduklarından bir daha bahsetmeyeceklerdir. İşler umulduğundan daha kolay yürür. Biri hariç hepsi "Şizofreni” tanısıyla yatırılır, hastanede bir hafta ila iki ay arasında değişen bir süre kaldıktan sonra "hafifleyen şizofreni" teşhisiyle taburcu edilir. Hepsine yaklaşık 2100 adet çeşit çeşit hap yazılmıştır. İlginç bir şekilde, hastane personeli bunların "sahte hastalar" olduğunu hiç fark etmezken, diğer hastalar sık sık kuşkulanmış, hatta hastalardan biri "Deli değilsin sen. Gazetecisin," demiştir.
"Burnunu tuvale dayıyorsun, Tom. Biraz geri çekil de, bütün resmi gör. Şu an hiç olmadığımız kadar büyük bir tehdit altındayız. Berlin, biyotek, her şey, işler iyiye gitmiyor. Dünyanın haline
bak, Tom. Rezil durumda. Mayıs sinekleri bunu görebilecek kadar
uzun yaşamıyor. Doğuyor, büyüyor, tekrar tekrar aynı hataları yapıyorlar. Dönüp duran, her seferinde daha büyük bir yıkım yaratan koca bir döngü bu. Amerika'ya bak. Avrupa'ya bak. internete bir bak. Uygarlık hiçbir zaman Roma imparatorluğu'nun çöküşünü
engelleyecek kadar uzun süre dayanamıyor. Boş inançlar geri gel-
di. Yalanlar geri geldi. Cadi avı geri geldi. Karanlk Çağlar'a geri dönüyoruz, Tom. Zaten hiçbir zaman da çıkmamıştılk.
Yalnızca işsizlik hali değil, insanların ücret karşılığı çalıştıkları işlerin büyük bölümü de onları faydasız hissettiriyor. Bir madenci, bir duvar
ustası ya da bir doktor, yalnızca kendisine ücret veren patrona para kazandırdığını değil, aynı zamanda emeği ile topluma faydalı olduğunu hissedebilir. Peki, insanları aynı faydayı sağladığını, hatta