Kartallar uçar mı bir harâbeden
Köprülerden benim yarim geçer mi
Sen neden bu kadar güzelsin, bilmem
Taşırsın yeryüzüne ebedi tohumları
Ben ise kuruyacak bir suyun mahkûmuyum
Avuçlayıp öpüyorum kumları
Bir kara delikten bakarken hayat
Meydan okuyanlar kim bu serâba
Söyle bana hindiba
Sen nasıl bu kadar ceylan koşması
Sen nasıl bu kadar yollar
Alacakaranlıktaki Ülkem (5)
Bir uçurumun önünde sabırla bekliyoruz,
Taşlar atıyoruz ara sıra boşluğa.
Uçurum dolacak bir gün ve biz
Karşıya geçebileceğiz diye...
Ama çekilen acılar oluyor günler geceler boyu;
Kırlara değil, mezarlıklara çıkıyor yolumuz.
Sevda sözcükleri yer değiştiriyor,
Ölüm üstüne söylenen bir takım sözlerle...
Sayfa 24 - Kırmızı Kedi Yayınevi, 1. Basım, Şubat 2015, İstanbulKitabı okudu
Sensizim
Oturuyorum…
Gözlerim mıhlandı boşluğa
Aklım hezeyanlar ülkesinde
Yüreğimde kocaman bir boşluk
Allahım bu nasıl bir yokluk
Hiç bir dost kelamı almıyor gönlümü
Hiç bir koku hiç bir Sevda seninkine denk gelmiyor
Ve hiç bir incelik seni unutturmaya yetmiyor
Ve boşluk içime mıhlandı
Gözlerimde kaldı
Bu kötü zamanlarda kalmamalıydım sensiz
…..
Söyle bana hindiba
Kartallar uçar mı bir harâbeden
Köprülerden benim yârim geçer mi
Sen neden bu kadar güzelsin, bilmem
Taşırsın yeryüzüne ebedî tohumları
Ben ise kuruyacak bir suyun mahkûmuyum
Avuçlayıp öpüyorum kumları
Bir karadelikten bakarken hayat
Meydan okuyanlar kim bu serâba
Söyle bana hindiba
Sen nasıl bu kadar ceylan koşması
Sen nasıl bu kadar yollar
Sayfa 13 - TimaşKitabı okudu
bir günün yalnızlığı burada bitiyor
saat 00.00 oldu
sonrası sensizlik dolacak
sensiz geçecek her saniye
her akrebin yelkovanı takibinde gözlerim yoluna bakacak
çığ gibi eriyeceğim, yağacağım kar gibi sensizliğin üstüne
kollarım seni arayacak
seni soracak tüm şiirlerim
gölgene sığınacağım geceyarıları
soğuyacak bedenim ve bir daha ısınamayacağım
seni koynumda bulduğum gecelerim kadar ısıtamayacak yatak yorgan
boşluğa konuşacağım hep
senin olmadığın tenhalıklarda karışacağım kim-sesizliğe
yürüyeceğim usul usul sevda ölülerinin yıkıntıları durağına
kalbim kırılacak bir ömür boyu
ve
sen bunu da biliyorsun kimse onaramayacak kırık kalbimi
senin o diri uçlu göğüslerin kadar beni kimse emziremeyecek
buna çocukluğum da dahildir
...
- 
Hüsnü Bala
Ben uykuya dalarken, kafasını yattığım kanepenin kolluğuna dayadığını, boşluğa öylece yadsınacak bir dikkatle baktığını görüyorum.
Sayfa 171Kitabı okudu
