cok sehirler yaktim, duz bosluklar yarattim...
Ferhan
@kahvevekitap14
·12 Mayıs 21:58
Tek bir kişiyi özlerseniz her yer ıssızlaşır.
Sayfa 164Kitabı okuyor
Ama işin en ilginç yanı ne biliyor musun? Dünyevi hayatımız da aslında bu rüya aleminden pek farklı değildir. Rüya bilinçsizlikse, hayatta yarı bilinçsizlik halidir. Ve gerçek hayatta da zihin boşluklara katlanamaz; tutarlı, sağlam bir hayatın devamını srzu ettiğinden de o boşluğu doldurmak amacıyla harekete geçer, haliyle hemen bir hikaye aramaya koyulur Birgül boşluklar sanrılarla doldurulur. Yine burada da hikayenin mantıklı olup olmamasının bir önemi yoktur. Çünkü doğrularda daima boşluk bulunur. Bir düşünsene, dünyada binlerce hikaye var ve herkes inatla kendi hikayesinin doğru olduğuna inanıyor. Anlayacağın, ya inanırsın ya uyanırsın kuralı gerçek hayat için de geçerlidir; ya inanırsın ya da ölürsün. Ve inan bana dostum, hiçbir ölümlü bundan kaçamaz. En inançsız insanın bile derinlerde inanageldiği mutlaka bir kendi hikayesi vardır , farkında olmasa, inanmamayı marifet sanıp şiddetle inkara kalkışsa bile. Ve sanma ki inançsızlık iddiasında olup, bunu yerli yersiz dile getiren özenti tipler, inananlardan daha akıllıdır. Marifet inanmakta ya da inanmamakta değil, gerçeği arama cesareti gösterebilmekte, hem de asla bulamayacağını bile bile. Tarihte sadece bir kişi yan çizmeyip gerçekten bu cesareti gösterebildi, o da ne yazık ki bir ata sarılırken aklını oynattı. ( Friedrich Nietzsche)
Sayfa 337Kitabı okudu
İnsan ihtiyaç duyar: beslenmeye, eğlenmeye, okumaya, konuşmaya, dertleşmeye, sevgiye ve şefkate. Bu halde insanın maneviyata, dine ve Tanrıya ihtiyaç duymayacağını söylememiz oldukça zor. Pek tabii, koşullardan bağımsız olarak insanı düşünemeyiz; fakat ortada açık bir gerçek var; Tarih boyunca yaşam hep zorluklar, acılar, boşluklar üretti ve milyarlarca insan bu süreçte hep yalnız kaldı; sığınacak bir liman aradı.
Dostoyevski'nin dediği gibi "İnsan içinde yaşadığı küçük gezegene nasıl ihtiyaç duyuyorsa ve sınırsız, sonsuz olana da öyle ihtiyaç duyar." Bu durumda insanı, onun manevi dünyasını ve yaşamı anlamak, ona göre dine, inanca yönelmek gerek.
Sayfa 65 - Doğu Kitabevi, 2. Baskı, Mayıs 2021Kitabı okuyor
Kimselere büyük yerler vermeyi beceremiyordum hayatımda. Bu yüzden kimsenin gidişi geride kocaman esmer boşluklar bırakmıyordu.
"Hayat içindeki boşluklar, bekleyişler, durmalar haddizatında boş değildirler. En az hareketler kadar doludurlar. Ne yazık ki herkes acele içinde. Mesela durakta bekleyenler bile durmakta oldukları halde aceleyle duruyorlar. Durmak bile aceleyle yapılabiliyor. Aslında bekleyişler en acele, gelmeyişler en sabırsız. Aslında yürümek, hareket etmek, bir şeyler yapmak, yemek yemek aceleyi, telâşı azaltıyor. Durmak en hızlısı, en yorucusu. Keşke boşlukları istenilen manada boş bırakabilsek. Aslında boşluklar var oluşa imkân tanırlar. Sizinle benim bile ayrı ayrı varoluşumuz aramızdaki boşluktur. Nazım, mimarlık ilmiyle şu oturduğumuz evi yaptığında duvarlar, kirişler, tavanlar yapar. Doğru! Ama asıl yaptığı bunlar değildir, şu içinde oturduğumuz oda, yani boşluktur. Resim yapanlar bilirler, boşluğa hakim olamazsanız boşluğun arasından kendini gösterecek asıl form görünmez. Notalar aralarındaki boşluklar nedeniyle müzikal bir kaliteye ulaşırlar. Yoksa curcuna olurdu duyduğumuz. Kalp atışlarımızın, soluk alış verişimizin sıhhatli olması için aralarında boşluklar olmalıdır. Bizi yaşıyor kılan da ölecek olmamızdır. Hayat ölümle vardır." 
Cem Mumcu
Bir insanın kalıntılarını örtmeyen o siyah pervazlı mermerlerde ne acı bilinmezlikler vardır! O değişmez yazıtlarda ne büyük bir çaresizlik! Tüm inancı kemirirmiş gibi görünen ve bir mezarları olmadan, yersiz yurtsuz can vermiş varlıklardan yeniden dirilişi esirgeyen o satırlarda ne ölümcül boşluklar ve beklenmedik vefasızlıklar vardır!
Sayfa 49Kitabı okuyor
Toplumcu Narsisizm (III)
Narsisizmi hangi tezahürde olursa olsun, narsist bireylerin eşleri ve çocukları genellikle söz birliği etmiş gibi aynı durumdan yakınırlar: "Biz onun gerçek ailesi, en yakınları olamadık. Onun asıl ailesi, asıl yakını, en kıymetlisi köken ailesiydi; annesiydi, babasıydı, kardeşleriydi ..."
Köken ailesinden, annesinden, babasından ayrışamamış bireyde hemen her zaman geriye dönük borçlar, alacaklar, kırgınlıklar, küskünlükler, yükler, travmalar, boşluklar kalır.
Sayfa 69Kitabı okuyor
Sevmek zor geliyor. Alışmamışım yoruluyorum. Her an sevdiğimi düşünemiyorum. Bazen atlıyorum. Boşluklar oluyor. Bunları boş sözlerle doldurmaya çalışıyorum. 
Tutunamayanlar
Gelmediğin geceler karşıma geçmiş gülüyor,
Bilirsin benim evin duvarları hep konuşur,
Bak yine konuşuyor.
Herkes hep bir ağızdan bağırıyor
Ben ise senin için susuyorum.
Susunca, vicdanın başına leş kargaları doluşuyor.
Boşluklar yarıklara benzer,
Sen ise şehrin kalabalığına.