Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.35
Kitap akıcı ancak durağan bir anlatıma sahip. Genellikle Daisuke'nin baba parası yiyerek, kitap okuyarak ve gezerek yaşadığı hayatı anlatıyor. Kültürlü, bilgili bir adam olmasına rağmen bu durum hayatını devam ettirmesine yetmiyor. Öncelikle Daisuke'nin babası ve abisi de bana çok masum işler yapan insanlar (!) gibi gelmedi. Bunu
sabun köpüğü gibi bir kitap. bir çırpıda bitiyor. karakterlerin isimleri (burç, gülriz, kartal, kenan) ve yaşam tarzları fazla beyaz türk geldiği için onlarla bütünleşmek benim gibi sıradan kişileri sıkıyor. sahiplenemiyorsun çünkü o karakteri. tüm kitap boyunca "ee ne yapmış şimdi bu" diye okuyorsun.
hoop atlıyor paris'e, hooop geliyor beyoğlu'ndaki bir lüks restorana. işleri güçleri tıkır tıkır yolunda gidiyor herkesin. hoop aradığı herkese her şeye her türlü bilgiye hemen ulaşıyor filan. araya da nihat gibi katalizör silik bir karakter koyarak okuyucuya yakın hissettirmeye çalışsa da olmamış kitap. karakterlerin altında boşluklar var ve üzgünüm ama türk romancılar tıpkı türk dizilerindeki gibi çok beceremiyorlar bu altını doldurma işini.
kitabın tek faydası beyoğlu'ndaki her gün önünden geçip adını dahil bilmediğimiz mekanlar, binalar hakkında farkındalık yaratması ve o yakın tarihin kara lekesi olan 6-7 eylül olayları'nı yeniden hatırlatması.
Her duyguyu içeriyor.
Yeri geldi heyecanlandık yeri geldi üzüldük ve hüzne boğulduk. Duygusal boşluklar için güzel bir kitap. Yazarın dili de hoşuma gitti. Karakterlerin ciddi rollerinin altında yatan kırıkları birbirlerine olan sevgiyle onarmaları hoş.
200 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
#OkudumBitti
#SöylemeBilmesinler
#ŞerminYaşar
Bir kitap insanın canını nasıl acıtır bu kadar?
Böyle yazdım ama arabesk vari vıcık vıcık, üzerinize yapışan bir dram değil bu. İnceden inceye yüreğinizi dağlıyor.
Aile adı altında kimlerle yaşıyoruz, ben kimim aslında, annem niye sevmedi beni, niçin hep yalnızlık çektim de ısınamadım bir türlü aileme, sarıp sarmalamadılar beni? Üstelik annem, babam, kardeşlerim, yeğenlerim kalabalık bir aileyiz.
Kazım Baba üç erkek çocuk sahibidir, eşi Mürüvvet Hanım vefat edince büyük oğlu Emin 'in üst katında yaşamaktadır. Gelini Hülya, babası gibi benimsemiş bakımını üstlenmiştir kayın babasının. Emin, Ekrem, Ethem üçü de evli, her cuma babaları da dahil birinin evinde toplanıp yemek yerler. O yemekte geçmişin peşine düşülür. Her üç çocuğun, özellikle de Ethem'in içindeki boşluklar doldurulur.
Evlenip aynı çatı altında yaşıyorlar diye karı koca olur mu insanlar?
Aynı anadan babadan oldular diye birbirlerine sahiden kardeş olur mu çocuklar?
Şermin Yaşar'ın iki kitabını okudum ama çok sevdim kalemini. O kadar yalın o kadar akıcı bir nefeste okuyorsunuz ama bir anda nefessiz kalıyorsunuz. Tam "oh be atlattık derken", hoppp yüreğiniz yine mengeneyle sıkıştırılıyor "yok artık bu da olamaz", ama olmuş. Bir de ailenizi sorgulamaya başlıyorsunuz, acaba?
Mutlaka okumanızı tavsiye ederim.
Kitapla kalın sevgili dostlar
Uzun İhsan Efendi’nin Düşü
Bir süredir inceleme yazmıyordum. Bunun sosyal, siyasal ve ekonomik sebeplerine girmeden önce inceleme yazmak isteyen fakat eli bir türlü kaleme gitmeyen birini düşledim. Kitap okuma ve inceleme amacıyla bir araya gelen bir toplulukta neden eskisi kadar inceleme yazılmadığını, içerikten görselliğe doğru gidişi ve rüzgârın nereden estiğini anlamaya
Lightlark serüveninin ikinci kitabı Nightbane ile sizinleyim bugün.
Beş yüz yıl önce lanetlenen altı güçlü diyar her yüz yılda bir bu laneti kaldırmak için Centennial'e davet ediliyordu. Lightlark Adasında Wilding diyarindan Isla Crown uzun yıllardır süren laneti kırmış diyarları huzura kavuşturmuştu. Ama bu öyle kolay olmadı. Yaşadığı
432 syf.
10/10 puan verdi
Gözyaşı Mührü. Mükemmel bir keşifle sizlerleyim. Yine çok güzel bir fantastik kitap bulduğum için çok mutluyum. Ve bu kitabın yazarı bir Türk. Bunun mutluluğunu cidden anlatamam. Olay örgüsü ince ince işlenmiş, maceralarımız asla bitmiyor. 430 sayfayı soluksuz okudum desem yeridir.
Hikayemiz bir dağın derinliklerinde bulunan Yeraltı Şehri’nde
208 syf.
8/10 puan verdi
Seriyi çok sevdiğim için (favori serim) 8 puan verdim, tabi birde Marissa Meyer’in hatırına fakat yoksa bence 6 veya 7 puanlık bir kitaptı. Güzeldi kitabın ortalarına doğru Levana’yı sevmiştim fakat sonlarına doğru tekrar nefret ettim. Ama yinede daha az önyargılıyım kendisine. Ne kadar kötü biri olsada iyi bir hükümdardı Levana. Hikayesini okumaya gerek var mı diye düşünmüştüm kitabı okumadan önce fakat okuduktan sonra düşüncem değişti. Bence hikayesini okumamız iyi oldu çünkü bilmesem neler yaşadığını seride boşluklar olurdu. En azından benim kafamda soru işaretleri kalırdı o açıdan okunmalı bence. Okuyacaklara iyi okumalar.
Hayat bu kadar karamsar mı?
İsmini yıllardan beri duyduğum bir öykü kitabı Gazoz Ağacı. Neden bilmiyorum ama içimi açacak; insanın günlük halleriyle, küçük mutluluklarıyla dolu bir kitap okumayı bekliyordum. Sonuç ise tam tersi oldu. Adeta kitap beni boğdu boğdu duvara attı.
Öykülerin ayrıntılarına çok değinmeden genel görüşümü paylaşmak istiyorum. Mutlu biten bir tanecik bile hikaye yoktu diyebilirim. Hikaye mutlu mu bitmeli derseniz elbette hayır. Ancak hayat dediğimiz yer bu kadar da karanlık ve kötücül değil bence. Birçok hikayenin sonunda ölen, intihar eden birileri vardı. Evlendikleri ilk gecenin sabahı doğmadan kendini bahçedeki kuyuya asan bir kız vardı mesela. Hani 3-5 öykü böyle bitse neyse. Bitirdiğimde bana iyi hissettiren bir tane bile öykü yoktu.
Gazoz Ağacı mesela, ne güzel başladı. Güzel de devam etti. Aşkın ilk parıltıları söndü. Ama o kadar kötü mü bitmeliydi gerçekten? Sabahattin Kudret'in mutluluğa alerjisi olduğunu düşündüm okurken. Karakterlerin hiçbiri birbirini gerçekten sevmiyordu. Aşk yoktu kitapta her ne kadar varmış gibi dursa da. Evlatlar ana babalarını sevmiyordu. Ana babalar da biraz mecburiyetten evlatlarını seviyorlarmış gibi davranıyorlardı. Hele eşler arasında korkunç boşluklar, uçurumlar vardı. Birbirleriyle aynı ortamda olmaktan bile kaçınan, konuşacakları hiçbir ortak konuları olmayan insanlar okudum. Kasvet vardı bütün öykülerde. Hiç canlı renkler yoktu sanki. Öykücüler iyi gözlemcilerdir diye biliriz. Yazarımızın nasıl bir hayatı vardı ve bütün bu karamsarlıkları nasıl topladı acaba?
Bitsin diye zorla okudum üzgünüm. Beni hiç içine almadı bu kitap :(
Leyla'nın Evi / Kitap Yorumu
Geçtimiz yıl #aminmalof dan #doğununlimanları kitabını okumuş ve yılın favori kitaplarından biri ilan etmiştim kendisini :) Bunun sebebi içerisinde ki etnik çatışmanın ve tarihi olayların beni etkilemeyi başarmasıydı. Aynı duyguyu #nazanbekiroğlu 'dan #narağacı 'nı okurkende hissettiğimi
Gerçekliği saptırma ve gerçekliğin anlamsızlığına ilişkin öyküler yaratmada oldukça yetenekli yazar Young-ha Kim'in polisiye romanıdır.
Kim Byeongsu, emekli bir adamdır ve Alzheimer hastalığıyla mücadele etmektedir. Kendisini içine kapatmış olan bu hastalık, gerçeklik algısını bulanıklaştırmıştır. Bilişsel yetenekleri azalan Byeongsu’u çevreleyen olayların ne kadarının gerçek, ne kadarının hayal olduğunu ayırt etmekte zorlanabiliyoruz.
Byeongsu, kızı Eun-hee’nin yeni erkek arkadaşıyla tanışır. Ancak, bu adam hakkında endişeleri artmaya başlar. Park Ju-tae adlı bu adamın geçmişine dair şüphe verici izler bulur ve onun bir katil olabileceğinden şüphelenir. Byeongsu, Eun-hee'yi bu tehlikeden korumak adına adamı takip etmeye başlar.
Byeongsu'nun zihni, Alzheimer'ın etkisiyle bir kargaşa içindedir. Gerçek ile hayal arasındaki çizgi giderek incelmektedir. Yazar Kim Young-ha, okuyucuları Byeongsu'nun zihninin derinliklerine götürerek, yaşlı adamın karmaşık gerçekliğiyle yüzleştirir.
Byeongsu'nun çabaları, kızını korumak için kendi sınırlarını zorlamasına neden olurken, onun hafızasındaki boşluklar ve belirsizlikler, olayların yönünü belirleyen kilit faktörlerdir. Gerçekten Park Ju-tae tehlikeli bir adam mı, yoksa Byeongsu'nun zihni onu yanıltıyor mu? Kim Young-ha'nın bu kısa romanı, okuyucuları Byeongsu'nun belirsiz dünyasında yolculuğa çıkararak, gerçeği keşfetmeye davet ediyor."
Kitap da iyi bir sunum yapmak için bir sürü bilgi mevcut. İzlenme rekoru kıran etkileyici konuşmaların örnekleri ve
onları farkli kılan detaylar anlatmış yazar.
Teknoloji, Eğlence ve Dizayn sözcüklerinin baş harflerinden oluşan TED alanlarında stün bilgiye sahip olan kisilerin sunumlarından oluşan bir konferanstır. Kitapta dünyanin en iyi
*açıklama
Zaman geçiyor, dünya değişiyor ve hayatlarımız yeni ufuklara açılıyor günbegün. Ama bir şeyler kalıyor geçmişten, bir türlü kabuk bağlamayan ve inceden sızlayan bir yara gibi, 12 Eylül gibi. Keşke Bir Öpüp Koklasaydım, işte bu yaraya dokunuyor. Yakın tarihimizin bu en travmatik toplumsal dönüşümünün ve baskı rejiminin yeni bir kaydını tutarak,
360 syf.
10/10 puan verdi
"Seni az seviyorum" dedi Derdâ.
"Ben daha az" dedi Derda.
Bir daha da konuşmadılar...
Uzun zaman sonra bir inceleme daha ki bence bu kitaba bir çok inceleme yazılabilir...
Derdâ ve Derda ile aynı isimleri taşıyan ve aslında yolları aynı yaşta (11) bir mezarlıkta kesişen iki küçük çocuğun kendini bulma yolunda yaşadıkları
