Söyleme Bilmesinler
Şermin Yaşar“Yalansızız artık. Hâlâ birkaç sırrımız var. Ama yalansızız.”
Evlenip aynı çatı altında yaşıyorlar diye karı koca olur mu insanlar?
Aynı ana babadan oldular diye birbirlerine sahiden kardeş olur mu çocuklar?
Yıllar kalbini dağlasa da içlerindeki o kor söner mi âşıkların?
Her şeyi aşikâr olanların sakladıkları sırlar daha mı çoktur?
Şermin Yaşar, Söyleme Bilmesinler’de, kalabalık bir ailenin ilk bakışta sıkı örülmüş gibi görünen nakışlarını ilmek ilmek çözüyor. Hem de roman kahramanlarına ayrı ayrı söz hakkı vererek yapıyor bunu. “Herkesin hikâyesini dinledin. Haydi, şimdi sen anlat: Aslında ne oldu, nasıl oldu?” diyor adeta. Karakterleri konuştukça çözülen bir sırlar yumağı, Söyleme Bilmesinler. Yumak çözüldükçe iplerin uçları nerelerden çıkmıyor ki…
Aile bağları nasıl düğümler atar insanların yazgısına? Anne babaların, çocukların omuzlarına yükledikleri onlara neler yapar? Hayatlarımıza vicdan azabı gibi oturanlar bir gün yerinden kalkar mı? Yanı başınızdaki o sıradan evlerde aslında neler yaşanır? Romanda bunların cevaplarını okurken acı bir gülümseme, hatta katran karası bir gülümseme belirecek yüzünüzde. Yazar, avuç içlerinden yazgılarını okumuyor insanlarının; kalplerinin kıvrımlarındaki sırları cesaretle döküyor kâğıda. Gülümsemenin acı yanını bilenler, göründüğü gibi olmayanla ve bir şeyin iç yüzüyle hesaplaşmaya cesareti olanlar için...
Prof. Dr. Mustafa Kurt
Türler:
200 sayfa
Yorumlar ve İncelemeler
"Bir kitap okudum, insana bütün bakışım değişti."
Kaç hayat tanırsın bir kitapta?
Kaç yolculuğa çıkarsın?
Ve kaçından sağ çıkabilirsin bu yolculukların?
Yaralar vardır, kabuk bağlar. Kurcalamadığın zaman kanamaz. Ama bir gün bir bakmışsın, deşilmiş yaran. Hiç olmadığı gibi, hiç olmayacak bir zaman.
"Sana hangi derdimle ağlayayım bilmem ki," diyordu 
İskender Pala 
Bülbülün Kırk Şarkısı'nda. Öyle bir
200 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
“SÖYLEME BİLMESİNLER…”
2024’te okuduğum ilk kitabım, 
Şermin Yaşar’dan iyi bir tercih oldu. Okurken çok yerde etkilendim, üzerine düşündüm. Yazarın kalemi beni şaşırtmadı, yeni kitabı yine harikaydı fakat bu sefer farklıydı..
Kitapta 1 baba, 3 oğlu ve onların eşleri.. birbirine bağlı bir aile hikâyesi okuyacağınızı sanıyorsanız, yanılırsınız. Kitabın kahramanları hepsi kendi hikâyesini anlatıyor. Kendi bakış açılarına göre hepsi sanki haklı. Hepsine hayat farklı açılardan darbe vurmuş. Hepsinin bir diğeri hakkında ne düşündüğünü merak ederek okuyacaksınız..
İnsanın içinde büyüdüğü aile o kadar önemli ki; Sevgisiz büyüyen çocuklar, her şeye karışan bir anne, birbirini sevmeyen kardeşler, görücü usulü yapılan evlilikler. Kitaptaki aile de böyle bir aile. Dışarıdan bakıldığında birbirine bağlı, her hafta Cuma günleri toplanan bir aile onlar. Fakat gerçekte kimse birbirine düşündüğünü, hissettiğini söylemiyor. Hepsinin farklı sırları, yalanları olduğunu okudukça anlayacak, şaşıracak, üzüleceksiniz.
Yıllarca saklanan gerçekler sonra öyle bir ortaya dökülüyor ki, kim daha çok acı çekiyor belli değil. Hiçbir şey göründüğü gibi değil..
Kitabın kapağı da kendi gibi farklı; delikli, pencereli bir kapak. İçinden dünyaya farklı bir pencereden bakmamızı sağlıyor.
Daha fazla söylemeyeceğim,
kitabın sonunda da dediği gibi:
“Söyleme Bilmesinler…”
