“… Şimdi koca bir boşluğum, boşluklar içinde. Sessizliği kıskanıyorum. …”
Sayfa 277 - Ketebe Yayınları
“Rahatsınız. Hem ne kolay rahatlıyorsunuz. İçinizde boşluklar yok. Neden ben de sizin gibi olamıyorum? Bir ben miyim düşünen? Bir ben miyim yalnız?”
Sayfa 49Kitabı okudu
“Keder ne kadar derin boşluklar yaratırsa kalbinizde, işte o kadar fazla neşe sığabilir oraya.”
— Cibran
Mevsimler / Peter Bichsel
2012 Büyük Schiller Ödülü
Bu kez kahramanımız kırk yıllık bir bina: domates renkli duvarları ve kırık dökük tesisatıyla sıradan sakinlerine ev sahipliği yapan üç katlı bir apartman.
Bina aslında sakinlerinin hikayelerini birleştirici bir unsur. Anlatıcı da bu binanın üçüncü katında yaşıyor, üstelik de yazar. Zemin katta yaşadığını tasarladığı Kieninger’in hikayesini yazmaya koyuluyor. Roman ilerledikçe anlatıcının hikayesi Kieninger’inkine karışıyor.
İsviçreli yazar Peter Bichsel Mevsimler’de aslında anlatmanın kendisine anlatıyor. Yazma sürecinin tüm sancılarını döküyor sayfalara. Kimi zaman apartmanın kimi zaman sakinlerinin kimi zaman da içsesine kulak veriyor. Kurgu, olay örgüsünden zaman zaman kopuyor, metindeki o boşluklar da yazarın bilincinden akanlara ev sahipliği ediyor.
Yeni yazma teorisi adını verdiği bir tekniği kullanan yazar sizden dikkatinizi istiyor ve bunun karşılığı olan edebi zevki de fazlasıyla okura hediye ediyor. “Dünya Yuvarlaktır” ve “Aslında Bayan Blum Sütçüyü Tanımak İstiyordu” eserlerini de merak ediyorum.
Edebiyat dolu bir hafta olsun
#alıntılar
“Edebiyatın amacının içeriğin aktarılması değil, hikaye anlatımının sürdürülmesi olduğuna inanıyorum. Çünkü insanlar, hayat hayatta kalmak için hikayelere ihtiyaç duyarlar.”
“İnsanın çıraklık eğitimi asla bitmez.”
“Eylemden önce düşünce oluşur.”
Betül haskalaycı
#mevsimler #peterbichsel #tavsiyekitap
@birdahaoku #birdahaoku
Yıllar içinde tüm boşluklar, tüm sorular şu an yazdığım gibi bir defterin içine dolmaya başladı.
" Bir resimdeki boşluklar, en az dolu olanlar kadar önemlidir. "
Pablo Picasso
Biliyorum sizi. Küçük sürtünmelerle yetinirsiniz.Büyüklerinden korkarsınız. Akşamları elinizde paketlerle dönersiniz. Sizi bekleyenler vardır. Rahatsınız. Hem ne kolay rahatlıyorsunuz. İçinizde boşluklar yok. Neden ben de sizin gibi olamıyorum? Bir ben miyim düşünen bir ben miyim yalnız?
İnsan eşya almayı sevmese de boşluklar zamanla doluyor, sonra bir bakıyor, teslim etmiş kendini, eşyalara.
Sayfa 28 - can yayınlarıKitabı okudu
