Osman gitmesen olmaz mı?
Merhaba Osman.........
Nam-ı değer kitabımızın baş kahramanı hayallerimi süsleyen adam .
Yakışıklı ,kültürlü,entelektüel,girdiği ortamda dikkat çeken ama hiçbir sıfatla geliştirilmeyecek bir adam.
Övgü sevmediğini biliyorum ama hak ediyorsun be Osman. Mantık ilkelerimi zorluyorsun .
Günlük işlerinden alıkoyarmış bir kitap ..
İnanmazdım deli
Açıkcası kitabın ismini gördüğümde almak istemedim. Nefis alırken bile zaten bildiğin şeylerdir boşver başka kitap al diye itelemişti beni. Kitabın başlığı üzerine kitap sürekli ticaretle, helalle, haramla geçer diye düşünmüştüm ama hiçte öyle değildi. Çekinerek elime aldığım kitabı sonunda bitirmeye çekindim. Kitap röportajdan ibaret aslında. Yani günümüz sorunlarını soran bir şahıs ve cevaplayan Osman Nuri Topbaş. Anladığım kadarıyla bu yazılar dergilere basılmış sonrasında kitap haline getirilmiş. Çok iyi bir çalışma, hizmet olmuş. Emeği geçenlerden Allah razı olsun. Kesinlikle tavsiye ederim. Özellikle kapitalist çağın içinde boğulan, faizlerin her yerden çevresini kuşatmış, her şeyin normalleştiği bir dönemde ki bizlerin çok ihtiyacı var. Tam anlamıyla islamı temsil edebilme yolunda çetin bir savaşta olduğumuzu hissettiriyor. Helal kazanç başta kalbimizin, ruhumuzun şifasıyken, haramsa belası ve zehri olabiliyor. Ben hep küçükken sürekli haramdan para kazananların nasıl bu kadar mutlu olduğunu düşünür hayret ederdim. Büyüdükçe anladım bazı şeylerin karşılığı artık burada verilemeyecek kadar şiddetli olduğunu.
Allah yolundan saptırmasın. Rızkımıza haram bulaştırmasın.
Onca hikaye, onca insan fakat tek bir nokta.
Gülseren hocamın kitaplarını popüler olmadan önce birkaç kez okumaya niyetlenip yoğunluğumdan ötürü bir türlü okuyamamıştım. Okumak bu zamana kaldı. Onca hayat hikayesi, çeşitli insan, farklı rollerde hepsinin ortak noktası ise sevgi, yeterlilik ve güven eksikliği. Kitapta en fazla depresyonda daha sonra hipolar bozukluk, panik atak gibi tanı
Siliniş
Polisiye, kadavra severlere :)
2012'de okumuştum sanırım. Teknik bağlamda çok başarılı bir kurgu. Kitabı okumuyor, Dedektif Rizzoli ile birlikte cinayet masasında olayları çözüyorsunuz, Isles ile kadavrayı Y şeklinde açıp inceliyorsunuz. Burunun altına mentollü krem sürmek de önemli tabii... Bakın nasıl hatırlıyormuşum.
Rizzoli&Isles serisine "merhaba" dediğim kitaptır kendisi. Serinin Siliniş'e dek diğer kitaplarını da okudum ama Siliniş'in tadını alamamıştım. Hatta "Mefisto Kulübünü de okusam mı?" dedim, iç sesim "boşver zirvede bırakalım, yeni sulara yelken açalım" dedi... Sonra dizisi olduğunu öğrendim, birkaç bölüm izledim lakin kitapların tadı başkaymış, devam edemedim izlemeye.
Siliniş, polisiye bağlamında en sevdiğim kitaptır. Mila ile kurduğum bağ hala çözülmedi sanırım. 11 yıl. İlginç. :)
Eğer "ben seriye takıntılıyım, illa sırasına göre okumam lazım" derseniz:
Cerrah, Çırak, Günahkar, İkiz Bedenler, Siliniş, Mefisto Kulübü, Ruh Koleksiyoncusu, Buz Gibi Soğuk, Sessiz Kız, Sona Kalan, Diriliş, Bir Sırrım Var, Dinle Beni
724 syf.
·
Not rated
Bat Dünya Bat
Lisede edebiyat öğretmenimizin çok sevdiği ve bu kitabı okumak için insanın bir kültürünün bulunması gerektiği ve kolay bir kitap olmadığını söylediğinden beri içimde hep ya bu kitap için hazır değilsem gereken yetkinliğe sahip değilsem endişesi ile kitaba bir türlü varmıyordu elim. En sonunda cesaret edip denemek istedim sonuç, mutsuzluğum ya da
Didem hanımın kaleminden...
Didem hanımın şiirleri güzeldir. Beni pek tatmin etmiyor ama okutturuyor. Bazen de anlamıyorum maalesef kaleminden. Şiirlerini çoğunlukla birilerine yazıyor. Örnek vermem gerekirse "Burak'a" diye vb. Alta biraz alıntı bırakıyorum...
Belki cama küçük taşlar atar ve uyandırırdı beni sevgilim.
Belki buluşurduk, telli duvaklı bir şiirde buluşurduk.
Ne bir kimseyi göresim var, ne konuşasım bir kimseyle.
Camların çok kirlendiğini düşünen kadına,
Boşver, yağmur yağacak diye camları silmekten vazgeçen kadına.
