Demek, şeyâtin (şeytanların) ve şerlerin (kötülüklerin) yaratılması, büyük ve küllî (kapsamlı) neticeye baktığı için, icadları (yaratılmaları) şer (kötülük) değil, çirkin değil. Belki, sû-i istimâlâttan (kötü kullanımlardan) ve kesb (işleme, yapma) denilen mübaşeret-i hususiyeden (özel temas, girişim) gelen şerler, çirkinlikler, kesb-i insana (insanın bir fiili yapmasına) aittir; icad-ı İlâhiye (Allah’ın var etmesine) ait değildir.