Dünya bir tornavidayla parçalarına ayrılamayacak karmaşık bir düzenektir. Bu bizim gözlem yapmamızı, anlamaya, fikirler üretmeye, tartışmaya, bazen şu ya da bu düşünce tarzını ileri sürmeye çalışmamızı engellememeli.
"Tüm insanlar aynıdır; kendileri bir başkasının cebinden alırken yüzleri aydınlanır, gülümserler ama kaybetme sırası onlara geldiğinde yastaymış gibi ağlarlar."
Günümüzdeki toplama kampları, avm'ler olabilir mi sorusunu yönelttim kendime bu akşam. İnsanların düşünmelerine, hissetmelerine, insanî ilişki geliştirmelerine engel öyle çok şeyi barındırıyor ki gitgide sayıları artan bu ölümcül binalar; mekanik yaşamların toplandığı ve yaygınlaştırıldığı, düşünen ve hisseden insan hayatının yavaş yavaş sonlandırıldığı yerler listesinde başı çekiyor sanırım avm'ler...
İşin ürkütücü yanı, kurtarıcı olarak ne Britanyalı Schindler'i ne de ümit taşıtı olacak son bir treni var günümüz insanının...