Ne kadar da yozlaştık ..
Müşterilerinden orta yaşlı olanı balık ekmeğinin fotoğrafını çekiyor, hemen arka fonda da dişsiz amca sırıtıyor. Gerçekten şaşırmamak işten bile değil! Sahi ne zaman bu kadar fotoğraf sevdalısı olduk, üstelik bu sayede her anımızı ölümsüzleştirmek adına bencilce yaşar olduk? Oysa insan bir kez olsun düşünmez mi o fotoğrafı paylaşırken, bulan var bulamayan var diye. Arkadaş listenden biri “bana ne kardeşim senin yediğin balıktan,” dese… Gerçi o zaman çare basit, onu arkadaşlık listenden silebilirsin, üstelik o sildiğin arkadaşınla tek muhabbet dahi etmedin, nereden tanıdığını ve ne zaman arkadaşlık listene eklediğini de bilmiyorsun. Terimlerimiz bile artık çok değişti; birbirlerinin telefonlarını inceleyen iki arkadaşın, “Seninki kaç mega piksel?” diye soruyor olması gibi. Eskiden olsa renkli mi renksiz mi, fotoğraf çekiyor mu ya da flaşlı mı diye sorardık. Derken dediklerimin temsilî resmi olan, ağzında sakız varmış gibi yayvan yayvan konu açan genç, “Ben fotoğraflarımı clouda yükleyeceğim, otuz iki gigabaytım nerdeyse doldu,” diye ekledi. Eskiden olsa filmdeki otuz altı pozun kaçının yanmadan çıkacağını düşünür, fotoğrafları saklamak için bir sürü albümler alırdık. Mum ışığında bakılan fotoğraflarımız vardı. Bir de şu selfie denilen çılgınlık yok mu, ne kadar yalnız olduğumuzun en büyük kanıtı. İnsan kendi fotoğrafını çeker mi hiç? Verirsin adam gibi birine çeker, ille fotoğrafçı olmasına da gerek yok hani.
Kimsesizler Postası
Tavsiye Edebileceğim İncelemeciler (Kime göre/Neye Göre)
İnceleme sitede en değer verdiğim şeydi zamanında, sonuçta sitenin ismi 1000 kitap, insanların görüşleri önemli. Çoğu kimse sonra yazmayı bıraktı nedense. Ben de hikayeye daha fazla ağırlık verdim. Şu aralar site kurtarma harekatı adı altında inceleme paylaşımları gündemde. Dünyayı kurtarmak için gereken o gençlik heyecanı yok bende ne yazık ki,
Bilinmeyen Bir Erkeğin Mektubu
Tarihin en suçlu bilinmeyeninden, daha çok ölümleriyle bilinene...
Ben, erkek. Bir çocuktum zamanında, öyle de kalmam gerekirdi. Sonraları artık büyümem gerektiği anlatıldı.
Masumluğumu kaybettiğim nokta işte tam da o kırılma noktasıydı.
Anlatılması gereken hikaye ise benim değil, unutulanlara ve anlatılmayanlara ait olan yarım kalmış
Burası Bir Kitap Sitesi(!)
Şu aralar sanırım en çok önüme çıkan ileti başlığı bu.
"Burası insanların kitap okuyup fikir alışverişi yaptığı bir ortam."
"Aptal aptal iletiler paylaşmayın."
"Ne boş insanlarsınız ya, saçma sapan iletilerde ne buluyorsunuz anlamıyorum."
"1000 kitap bozdu eskiden böyle değildi."
Şimdi arkadaşlar,
104 syf.
9/10 puan verdi
❝Ne kendimi hatırlamak ne de tanımak istiyorum.❞
Merhaba sevgili 
Fernando Pessoa seninle bu kitapla tanıştık. Fazla karamsar mısın yoksa düşünceli mi? Ruh halin gerçekten nasıl? Neyse her şeye rağmen memnun oldum.
Öncelikle kitap hakkında anlaşılır bir bilgi vereyim ona göre okuyun ;)
Kitap kısa kısa alıntılardan oluşuyor bu alıntılar yazara ait
