Kalemi elime alıp yeniden bir şeyler yazmaya çabaladım. Geçmiş, şimdi ve dünya üzerine çeşitli düşüncelere dalmaktan bıkmıştım artık. Bir tek şey istiyordum yalnız. Kitabımı rahatça bitirmemi hiçbir şey engellemesin istiyordum. Ama beyaz sayfalara bakar bakmaz durakladım. Kağıtların görünüşü duraklatmıştı beni. Kalemim elimde, bu göz kamaştırıcı kağıdı seyretmeye koyuldum. Öylesine sert ve uzağı görücü; öylesine burada bulunan bir şeydi ki! Şimdi'den başka bir şey yoktu onda. Üzerine biraz önce yazdığım sözcükler kurumamıştı daha, ama artık benim olmaktan çıkmıştılar. "En korkunç söylentilerin yayılmasını sağlamak için her şey yapılmıştı ... " Bu cümleyi ben düşünmüştüm; başlangıçta. benden bir parça gibiydi. Oysa şimdi, kağıdın üzerinde yer almıştı: bana karşı duruyordu. Artık tanımıyordum onu. Onu yeniden düşünmek bile elimden gelmiyordu. Orada karşımdaydı; kaynağını gösteren bir belirtiyi aramam boşunaydı. Bir başkası yazmış olabilirdi onu. Ama ben, evet ben onu yazmış olduğumdan emin değildim. Harfler artık parıldamıyordu; kurumuştu. Bu da kaybolmuştu. Geçici parlayışlarından bir şey kalmamıştı geriye.
- Sen ne olacaksın büyüyünce?
- Ben mi? dedi.
Gözlerini gözlerime kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.
- Ben, dedi, boyacı olacağım.
- Ne boyacısı?
- Kundura boyacısı.
- Neden kundura boyacısı?
- Ya ne olayım?
Sayfa 10Kitabı okudu
VE YÜREĞİM DÜŞTÜ KAR BEYAZI SAYFALARA...
Geceye İnat dayanamadı kalemim,
Kelimelerim çıkmak istercesine bağırır hatıralar hapishanesinden
O kadar boğulmuşlardır ki; yaşanmışlıklardan, artık satırlara kanatlanıp konmak isterler
Çünkü onlar özgürlükleri ak düşmüş satırlar da bilirler,
Ve onları ne zaman bir okuyan olursa o zaman can bulup cümle oluştururlar kendi aralarında belki de dertlere derman olmaya gelmişlerdir kim bilir?
Hatırladın mı sen ve ben tıpkı bu kelimeler gibi yalnızdık bir zamanlar kimimiz tek heceli kimimiz ise tek geceli...
Sonra ne mi oldu? Bizi satırlarda özgür kılmak isteyenler çıktı karşımıza ve birer cümle yaptı bizi
Satırlarda kanatlanıp duruyoruz şimdilerde
Belki de okunuyoruzdur ince ince, kimisi üzerimizden geçiyordur,
Gitmeler olmasın diye kimisi altımızı çiziyordur birimiz kaçarsa üzerine basıp düşelim diye...
Sonra da düşen kişiyi ayakta duran kişi tutsun diye...
Gidemedin değil mi?
Evet sanırım burası fazlaca dokunaklı oldu ama dersen ki “ benim vicdanım taş, üzerine basıpta
Geçerim”
O da senin ADAMSIZLIĞINA
Kalmış bir şey
O vakit tüm sayfalar kapanır ve tüm kelimeler cümleleri söndürür
Tıpkı senin beni öldürdüğün gibi
Gizem Canver
Geçmişin Karanlık İzi adlı kitap
- Annen var mı senin?
- Var tabiî.
- Ne iş yapar?
- Çamaşıra gidiyor.
- Sen ne olacaksın büyüyünce?
- Ben mi? dedi.
Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de birbirimize baktık.
-Ben, dedi, boyacı olacağım.