Yıkıcı etki
“ Müzeyyen’le her daim oturduğumuz masada, madamalar oturuyordu. Başka masaya oturmak içimden gelmedi. “
Sayfa 47 - İletişim
“ Bir şey içime oturmuş kalmıştı. Yok olmak. Toz olmak istiyordum. Varlığım orada olmamalıydı. Gelip beni alsalardı. Uzaydan ya da bir yerlerden gelselerdi. Sessiz sedasız kaybolsaydım. Yerime kız kulesi’ni bıraksalardı. Ne alakaysa ? “
Sayfa 30 - İletişim
"Hocam," dedik, "yanlış yapıyorsunuz. Biz bahçeli evlerde oturmuyoruz, çiçekler saksıda. Öğlen uykusu bilmeyiz. İcabında numaradan göz yumar, kaşla göz arasında tüyeriz. Bu muhabbet bize uymaz."
Sayfa 12Kitabı okudu
Gülmüştü. O gülünce ben rahatlıyordum.
Bir şey içime oturmuş kalmıştı. Yok olmak. Toz olmak istiyordum. Varlığım orada olmamalıydı. Gelip beni alsalardı. Uzaydan ya da bir yerlerden gelselerdi. Sessiz sedasız kaybolsaydım. Yerime Kız Kulesi’ni bıraksalardı. Ne alakaysa?
Gülmüştü. O gülünce ben rahatlıyordum.
“ Fakat Müzeyyen, bu derin bir tutku,” dedim.
“ Evet, biraz sapık ve tek taraflı bir tutku, “ dedi, arkasını dönüp gitti.
Sayfa 20 - İletişim
“ Dağıtmazsam, toparlayamazdım. “
Sayfa 12 - İletişim
Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku
Duy beni bitiyorum sana Müzeyyen...
Tütünümü, anahtarımı aldım, evden tam çıkıyorum, bir şeyin eksik olduğunu, eksik olanın ruhum olduğunu fark ettim. Önemsemedim.
Hayalimdeki evlilik :D
Biz Müzeyyen ile telsiz duvaksız evlenmiştik. Kendi kendimize evlenmiştik. Nikâhı Müzeyyen kıymıştı. Galata Kulesi’nin tepesindeydik. Güneş, Haliç’in kuyruk sokumunda, inceden yangın rengindeydi. Müzeyyen önümdeydi, hafiften sarılmıştım. Kollarımı kendisine daha da çekerek, kendini benimle sıkı sıkı sarmış ve “Tamam,” demişti, “güneş bu işe izin verdi, pederim olarak.”