"Kuran'ın insan uydurması bir kitap olabilmesi için, şu birazdan sayacaklarımın ve çok daha fazlasının aynı anda gerçekleşmesi gerekliydi:
Hali vakti yerinde olan Muhammed adında bir tüccar, birdenbire insanların uyduruk ilahlara tapmalarından rahatsızlık duyacak. Ardından kafasında bir Tanrı yaratıp, bu Tanrı'nın ona birtakım sözler
Bir yanılgının, binlerce yenilgiden daha keskin olduğunu gördüğünde eve dönmek isteyeceksin ama ev; kapı duvar olacak. Ve sen, bildiğin denizlerde yeniden boğulacaksın. Aşina yüzler el olacak, ve yalnızlığı şah damarında hissedeceksin. Sonra geçecek. Her şey geçer, bilirsin.
Ve sonra yolun tam ortasında ayaklarının dermanı kesilecek, dizlerinin
Nerde o günler...
İnsanın insan olduğu, sevgi ve merhametin vücut bulduğu, doğrunun ve güzelin konuşulduğu, dostun ve dostluğun bulunduğu hakikatin özünde olduğumuz günler nerde?
Oysa şimdi herşey menfaat ilişkisi üzerine kurulu. Insanlığın sadece gerek duyulduğu yerde kullanıldığı bir zaman diliminin içine düştük. Ne eş ne dost ne akraba ne arkadaş.. Hiç
yok edin insanın insana kulluğunu..(!)
Kitabı Mesnevî incelemesini ( #60403786 ) yapacağım sıralarda dönemin toplumsal yapısını anlamamda alternatif kaynaklar ararken bulmuştum. Ne kitabı ne de yazarı daha öncesinden tanıdığımı söyleyemem. Tek ortak noktamız kitabı için yardım aldığı yazarlardan 
Mikail Bayram hakkında benim de bir kaç yazı okumuş olmam.
