Bu sırada emirber Ali odaya girdi, Paşa'ya hitaben :
- Efendim yarına kömür yok, odun da yok! dedi.
Paşa gülerek :
- Bana ne söylüyorsun; Mazhar Müfit Bey'e müracaat et!
cevabını verdi.
Ali :
- İki gündür söylüyorum, alınmasına emir vermiyor .. , dedi.
Mustafa Kemal Paşa bana hitaben :
- Yahu, niye emir vermiyorsun ? Bak, yarın kömür, odun yokmuş.
Diyerek, Ali'ye döndü :
- Yarın emir verir, haydi sen git, bize birer kahve pişir.
Ali çıktıktan sonra Paşa :
- Anladım, galiba yine para tükendi! dedi.
Ben - Onun gibi bir şey, biraz kömürle bir iki araba odun almak çaresine bakarız.
Kahveler geldi. İçtik.
Ben - Hakikaten bu para meselesi ne olacak ?
Dedim. Paşa da :
- Kapa bu bahsi, şimdi yatacağız. Uykumuz kaçmasın, yarın görüşürüz... dedi.
Ne görüşeceğiz? Paşa muvafakat etmiyor ! Para çaresi, bankalardan ödünç para almak ! Bahusus o zamanki rejiden ve bankalardan biraz ödünç para alınabilir idiyse de, Paşa, bankaları yağma ediyorlar, Celali eşkıyaları diye aleyhimizde propagandalara başlarlar, cümlesini düstur ittihaz ettiğinden, hiçbir taraftan, yani müessesatı maliyeden para alamıyorduk.
Bir tek özlemleri deviremedim şu ince bileklerimle
Geriye kalan her şeyi yıktım, fena yaptım
Ve en güzeli unuttum
Defalarca tekrаrladım kendimi her yeni gün için
Ama her yeni gün eskidi, yarın
Baktım ki hep or'dayım, aynı noktalardayım
Ortada kalmış ortalık kişiyim
Sen şimdi yoluna bak, ben adımlarını sayarım
Bütün bu olanlara dayanamam ama madem öyle hazırım
Ama galiba...
Belki kaybetmişim, belki kazanmışım
Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine,
Uzaklık aynı gerçi,
Heryerdeyken olan uzaklığın pek değişmedi,
Yine akşam oldu orda olduğu gibi,
Görebiliyorum seni burdan da,
Aynısıydı oradayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de,
Orada da aynıydı uzaklık gerçi
Donuklaşmış oldu artık bu,
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi,
Galiba ben baştan kaybetmişim,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş...
Sezai Karakoç