Ben çok kimseyimde,sen 5kr etmiyorsun.
Düşünmez misin neden bu haldeyim ?
Neden sevmezsin beni , güneşini engelleyen perdenmiyim ?
Gidecek yerimi var ya da beni hatırlayan, üzücü ama galiba hiç kimseyim ...0
Derin bir nefes alıp aşağı eğildim. Ardından kolla- rımı beline dolayarak göbeği göğsüme çıkıncaya dek onu yukarı çektim. Baş aşağı duruyordu ve o leziz vajinası tam ağız hizama gelmişti. Küçük bir çığlık atarak içgüdüsel ola- rak bacaklarını boynurna doladı.
Ah Tanrı'm, şu an onu bu pozisyonda tutarken bile kendimi kaybetmek üzereydim.
Sayfa 29
Şimdi bir yere bakıyor
Sonra başka bir yere
Ellerini sıktığı yerde
Kalbim duruyor
Yağmura vurgun
Işığa daha bir vurgun
Siyahı beyazdan
Gülüşünü pervazdan
Sadece seviyorsundur...haaa galiba bu cümle yetmiyor.. 😊 Onun sohbetinde kendini kaybetmek, onu hiç konuşmadan izleyebilmek,kendi içinden : "seni seviyorum." diye bağırmak istemek,onun sevdiği "can parçasını" da onunla sevebilmek, kalbinin onun ismini sayıkladığını bilmek ve hatta onun hayatta olduğunu bilmek bile...
Evet çocukça, biliyorum...Ama ben çocuk saflığında sevebilirim ve sahiplenebilirim... Sadece bu şekilde yapabiliyorum🤷🏻♂️
Değişen benim galiba: En yalın çözüm şekli bu. En de hoş olmayanı. Fakat sonunda kabul etmem gerek ki, böyle ani değişikliklerin etkisi altında kalıyorum. Şu var ki, çok seyrek düşünüyorum; o zaman ben farkında olmadan benliğimde bir sürü küçük başkalaşmalar birikiyor, derken günün birinde gerçek bir devrim oluveriyor.
Sayfa 9Kitabı okudu
Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine,
Uzaklık aynı gerçi,
Her yerdeyken olan uzaklığın pek değişmedi,
Yine akşam oldu orda olduğu gibi,
Görebiliyorum seni buradan da,
Aynısıydı ordayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de,
Orada da aynıydı uzaklık gerçi,
Donuklaşmış oldu artık bu,
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi,
Galiba ben baştan kaybetmişim,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş.
Sezai Karakoç
İçimizden döküntüler yine bişiler (:
Konuya nasıl başlasam bilemedim düşüncelerimi bu sefer yazıya döksemde `kelimeler kifayetsiz` kalacak eminim. Bu hayatta değer verdiğimiz bağlar vardır kimi kan bağı ile kimi dostluk ile...Ev şikayet ettiğim bir yer haline dönüştü evet çocukluğumdan beri bu ev ruhumu götürmedi ama şimdi bir başka yaralıyor ruhumu, kalbimi... Bugün annemle yan yana
Sınıfın en güzel kızı o yalnız geziyor kimse ona yaklaşamıyor
Yine koltuğunda koca koca kitaplar kütüphaneden geliyor
Baktım bir cilt şair Mehmet Akif
İki büyük kitap Fatih Sultan Mehmet
Üç kalın cilt Mevlana birde Mimar Sinan
Döndü bana dediki eğer beni seviyorsan
Eğer kalbime girmek istiyorsan
Önce bunları anla beni iyi dinle
Beş şair bir
Bu Ağaçsakal da kim?
"Bu uzun ve yavaş hikaye hakkında bildiğim azıcık şey, şu anda dinlemeye vaktinizin yetmeyeceği kadar uzun bir masal olurdu. Ağaçsakal, Fangorn' dur, ormanın bekçisi; enderin en yaşlısı, güneşin altında Orta Dünya' da yaşayan en yaşlı canlıdır. Ben de onunla karşılaşacağını umarım Legolas. Merry ile Pippin şanslıydılar: Onunla burada, tam bu oturduğumuz yerde karşılaştılar. Çünkü iki gün önce buraya gelerek onları dağların köklerindeki evine taşıdı. Buraya sık sık gelir, özellikle de kafası karışıkken; dış dünyanın söylentileri onu rahatsız ettiği zamanlar. Dört gün önce onu ağaçlar arasında uzun adımlarıyla yürürken gördüm; galiba o da beni gördü çünkü duraksadı; ama onunla konuşmadım çünkü düşünceler içindeydim ve Mordor'un Gözü ile cebelleştikten sonra yorulmuştum; o da konuşmadı, adımı bile seslenmedi." "Belki o da senin Saruman olduğunu düşünmüştür," dedi Gimli."
