"Ve sen hâlâ bu resmi saklıyor musun? Onun... sana yaptığından sonra?"
Kelsier bir an için sessiz kaldı. Sonra ona dik dik baktı. "Yine kapıları dinliyoruz, öyle mi? Eh, sorun değil. Sanırım bu yeteri kadar genel bir bilgi." Uzaklarda batmakta olan güneş bir yangın hâline geldi, al ışıkları hem bulutları hem de dumanları aydınlatıyordu.
"Evet çiçeği saklıyorum," dedi Kelsier. "Neden olduğundan emin değilim. Ama... sâdece o sana ihânet etti diye birisini sevmeyi bırakır mısın? Ben sanmıyorum. İhânetin bu kadar çok acıtmasının sebebi de bu; acı, hüsran, öfke... ben onu yine de seviyordum. Hâlâ seviyorum."
Sayfa 233 - AKILÇELEN KİTAPLARKitabı okudu
Şöyle bir geçmişime bakıyorum hatırladığım tek şey bir kadının hayatıma olan unutulmaz etkisi bu vurdumduymaz ruh halimin nasıl oldu da onu unutulmaz kıldı anlamış değilim ne başka bir insan ne herhangi bir kitap herşeyi öylesine basit yaşadığım yaşa ve unut genel itibari ile hiç sorun yaşamadığım bu düşünce ve ruh hali nasıl olduda yalnızca birinin yokluğunu bu denli benimseyip aynı zamanda çöküşümün ve hızlıca yok oluşumun nedeni olabilir ki tüm bunlara bir cevap bulduğumda az da olsa bir huzur bulacam tüm bunların toplamının da asıl komik olan belkide hiç değişmemiş olmam yine çok vurdumduymaz bir insanım umursamaz önemsemeyen sonra tekrar sarıyor bir hasret sancısı sadece o henüz orta yaşlı bile sayılmam ne zaman böyle bir insan oldum diye kendime soruyorum kendime verebildiğim tek cevap sanırım herşey aynı anda başladı ve bitti.