gülen insana duyduğum haset biraz da bu rıza yüzündedir. ne var oğlum bu kadar gülünecek, ne var yaşadığımız hayatta benim görmediğim, neye gülüyorsun diye soruyordum bazen rıza’ya. o da bana “asıl üzülecek ne var oğlum, ne güzel işte dünya” diye cevap veriyordu. onun işaret ettiği güzellik, imkanı yok gözüme ilişmiyordu