Öncelikle, AZ'ın "bir solukta okunabilecek" kitaplar arasında yer aldığını ifade edebilirim. Henüz kitabın başındayken, sonunu merak etmeye başladığımdan tamamını okumam yaklaşık 2 günümü aldı. Kitabın duygu ve olay geçişlerini büyük oranda beğendim. Özellikle Derdâ bölümleri, su gibi akıp geçti. Burada eleştirebileceğim tek husus, Derda ile ilgili kısımda milyonlarca kez tekrarlanan "Oğuz Atay" ismi oldu. Yazarın ismi, kavuşmaya vesile olması hasebiyle kitabın sonuna güzel bir şekilde bağlanmış. Fakat bu kısma gelinceye dek -zannımca- abartılı tutumlar, bir noktada sıkıcı bir hâl alıyor. İsim sürekli zikrediliyor ve bu bağlamda; insanlar yaralanıyor, cinayetler işleniyor, yazarın ismini bilmeyenlere zarar veriliyor... Şayet bu kadar abartılı yaklaşılmaktansa daha yalın bir şekilde ele alınabilseydi eserin çok daha başarılı olacağını düşünüyorum.
Ekleme: Kitabın arka kapağındaki açıklaması "Bir tarikat şeyhinin oğluyla..." ifadesiyle başladığı için ilgili şeyhe ve tarikat düzenine sürekli olarak değinilecek sanmıştım. Yazar, kitabın başında gerektiği kadar ele alarak sonrasında bu kısmı ele almamayı tercih etmiş. Bu tercihi son derece yerinde bulduğumu da ekleyeyim.
Natalie Haynes , 
Madeline Miller gibi birilerinin çıkıp okunması zor eski metinleri günümüz diline uyarlayıp daha okunur
