“Bence bu öykünün yeryüzünde en çok bilinen öykü olmasının sebebi, herkesin öyküsü olması. Bence bu öykü insan ruhunun simgesi. Şu anda el yordamıyla ilerliyorum, açıklayamazsam üstüme atlamayın. Bir çocuğun en büyük korkusu sevilmemek, en çok korktuğu cehennem reddedilmektir. Bana kalırsa dünyada herkes reddedilme hissini az veya çok yaşamıştır. Reddediliş öfke doğurur, öfkenin sonucu, reddedilişin intikamı olan suçtur, suçtan da suçluluk kaynaklanır - işte insanoğlunun öyküsü. Bence reddediliş çıkarılıp atılabilse, insanoğlu farklı olurdu. Belki delilerin sayısı daha az olurdu. İçten içe eminim ki çok sayıda hapishane olmazdı. Her şeyin başı, başlangıcı o. İhtiyacı olan sevgi kendisinden esirgenen bir çocuk kediyi tekmeler, suçluluğunu gizler; bir başkası kendini parayla sevdirmek için hırsızlık yapar; bir üçüncüsü dünyayı fetheder; ve her defasında suçluluk, intikam, yine suçluluk. İnsanoğlu tek suçlu hayvandır. Bir dakika! Dolayısıyla, bence bu eski ve korkunç öykü, ruhun bir haritası olduğu için önemli gizli, reddedilmiş, suçlu ruhun.”
Taş Sektirme Ustası
"Demek ki bir taş atınca hepten delirmiyor insan."
Ya da taşlar atılmasa delirecekti insan. Taş sektirme Ustası bana bir kaçış öyküsü gibi geldi. Anlaşılmayı beklediğimiz bir yere kaçış. Yüklerimizi, taşlarımızı indirebileceğimiz, bizi dinleyecek terbiye edecek bir derya bulma çabası.
Öykü her şeyden önce bir dil işçiliği. Resul Bey bunu fazlasıyla başarmış. Öyküler birbirini tamamlayarak bir akış oluşturmuş. Bu yönüyle bir uzun öykü veya roman okuyor gibisiniz. Her öykünün damarlarında aynı derinliği hemen hemen bulabiliyorsunuz. Öyküde uzunluk kısalıktan ziyade mesele etkileyicilik ve yoğunluktur. Üslup size yumuşak yumuşak dokunarak sarsıyor ve bazı yerlerde hikâyeyi gizleyerek okuyucuya alan açıyor. Damıtılmış ve hakkı verilmiş cümlelerle kısa öyküler etki alanını genişletiyor. Bir ilk eserin çoğu zaafiyetlerinden uzak bir öykü kitabi. Resul Bey'ın kalemi daim olsun.
Resul Bulama
