Çözüm itlaf.
Bu şehir, kuduz olmuş bir köpek. Benimse yapabileceğim tek şey ağzından çıkan köpükleri temizlemek.
Sayfa 20
"Di gel,di gel,dadaş gel!..."
Yemen, Anadolu'nun çektiği acıların bir parçası, hattâ en küçüğüdür. Daha acıklısı var: Verimsiz bir toprağın getirdiklerine beş on kuruş eklemek için memleketinden ayrılıp İstanbul sokaklarında kaybolan zavallılara arkada kalanların hasreti...,
"Di gel,di gel,dadaş gel!..." diye atılan çığlıklar, bu toprağın üstünde yaşayanların asıl romanlarını, şartların, zaruretlerin gerçek yüzünü verirler.
Koyun gelir, kuzusunun adı yok, Sıralanmış küleklerin (kovaların) südü yok, Ağamsız da bu yerlerin tadı yok. (Döşeme)
Akşam olur, mumlar yanar karşımda. Bu ayrılık cümle âlem başında. Gündüz hayalimde, gece düşümde.
Modern insanın aç kalmaktan başka bir endişesinin olmadığını , karşılıksız hiç bir şey yapmayacak kadar menfaat düşkünü olduğunu düşünen Karakoç ,"Hayat ve ölüm tabiat ve tarih iç ve dış âlem/iç içe birbirinden kopmaz tanrısal bir gerçeklik her dem mısralarıyla insan ile tabiat arasındaki ilişkinin çerçevesini çizer.Bu yüzdendir ki , tabiatın tükenişi insanın tükenişidir.
Sayfa 70Kitabı okuyor
Kader +2
Kader, insan ruhu bir tarafını tamamlasın, yaratılışın büyük rüyalarından biri gerçekleşsin diye, onları bu ovaya kadar göndermişti. Yaratıcı ruhun emrinde idiler, onun istediğini yaptılar.