Hoşgeldin yeni yaşım
Hoş geldin yeni yaşım, bir yeni yaşa bu kadar anlam yüklemek belki saçma gelebilir ama ben yeni yaşıma değilde hayatımızdaki yeni yılıma anlam yüklemek istiyorum. Yaşayacağım güzel anlara, güleceğim, ağlayacağım olaylara, seveceğim sevileceğim insanlara, başarılarıma ve başarısızlıklarıma anlam yüklemek istiyorum. Bu yaşım daha güzellikler
İçimizdeki boşluk hissinin asla bitmeyecek oluşunun yüzüme çarptığı o anı çok seviyorum , bunu sekiz sene önce yaşamıştım ve kendimin en iyi versiyonuyla iki yıl arkadaşlık etmenin güzelliğini yaşadım , sanki son zamanlarda da yeniden benimle bu yola devam etmek isteyen içimdeki beni başka sebeplere durdurup gelmesini engelliyor gibiyim. Başka arkadaşlıklara sığınarak kendimi kandırma çabası hiç gitmiyor benden , mutluluğun huzurun insanın içinden gelen bir şey olduğunu evet biliyorum hepimiz biliyoruz belki de ama öğrendiklerimizin ne kadarı alabiliyoruz ki benliğimize. Bitmeyen bir mutlu etme çabası var üzerimde ki bu çabamı da hep mutlu edemeyeceğim insanları seçerek yaparım . Artık bu yükü atmak istiyorum kalbimden çünkü ben ‘beni’ özlüyorum sadece
*
Tam otuz yıl saatim işlemiş ben durmuşum;
Gökyüzünden habersiz, uçurtma uçurmuşum...
*
Anladım işi, sanat Allah’ı aramakmış;
Marifet bu, gerisi yalnız çelik çomakmış...
*
Sayfa 40 - Büyük Doğu YayınlarıKitabı okuyor
- Lütfen sonuna kadar okuyun -
- Bak kızım, ben sana som altından yapılmış bir kaşık hediye etsem, sevinir misin?
- Hocam nasıl sevinmem?
- Ayrıca bu kaşığın üzerine, dünyanın en mâhir sanatkarları tarafından, süslemeler yapılmış olsa..
Ama bitmedi. Bu kaşığın süslemeleri de dünyanın en değerli mücevherleri ile donatılmış olsa?
- Ohoo hocam. Ben sevincimden uçarım!
- Peki
Sayfa 117
Tam on yıl sonra aldığım haber. Maria ölmüş..
Geçen bu süre zarfında her şey hakililiğini kaybetmiş; ben onunla beraber, belki de daha evvel ölmüşüm..
Sayfa 159Kitabı okudu
"Aklından geçeni biliyorum, bunları işte o yüzden, emekliye ayrılmak durumunda kaldığımdan ötürü söylediğimi düşünüyorsun. Apansızın kendimi ölüme yaklaşmış hissediyorum, falan filan, çünkü işim gücüm yok ve fazlasıyla düşünüyorum, burada, oldum olası geçişi simgeleyen ırmağın kıyısındaki bu bahçede. Ya da evde... Hiç sesi çıkmayan bayan
Sayfa 118Kitabı okuyor
" yatağımın karşısında bir pencere var . Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde ? Bir gün duvara resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimsede uyarmadı beni . İşte sonunda anlamsız biri oldum . İşte sonum geldi . Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım. "
Tanrım! Ne de rahat yazmışım o satırları! Daha doğrusu rahat değil de, kendime ne kadar güvenerek, ne kadar umutlu!... İçimde küçücük de olsa bir kuşku var mıydı acaba? Aradan bir buçuk, iki yıl geçti, bence bir dilenciden daha kötü bir durumdayım. Dilenci de neymiş! Vız gelir dilencilik bana! Düpedüz mahvettim kendimi! Durumum perişan. Ahlak dersinin yeri değil şimdi! Böyle bir durumda ahlak dersinden daha anlamsız, saçma bir şey olamaz! Ah şu kendini beğenmiş insanlar; ne geveze olurlar! Ahlak dersi verirken ne kasılırlar! Şimdiki durumumun iğrençliğini olanca çıplaklığıyla gördüğümü bilselerdi, bana ders vermeye kalkışırlar mıydı. Hem yeni, benim bilmediğim ne söyleyebilirler bana? Sonra, önemli olan bu mudur ki? Hayır, önemli olan rulet tekerinin biraz ötede durup durmamasındadır... O zaman, hiç kuşkum yok bundan, önce o akıl hocaları koşarlardı yanıma. Dostça gülümseyerek kutlarlardı beni... Şimdiki gibi arkalarını dönmezlerdi. Tümünün canı cehenneme! Bir neyim ben şimdi? Zéro. Yarın ne olabilirim? Yarın ölecek, sonra yeniden dirileceğim! Bütünüyle mahvolmaktan kurtaracağım kendimi.
İletişim Yayınları
Destanlaşan Üç Ülkücü Genç
1968 yılında Ankara İlahiyat Fakültesi öğrencisi Ruhi Kılıçkıran ile başlatılan ve bugün üç binlerle ifade edilen ülkücü şehitler kervanına 1970 yılı içinde üç isim ilave olmuştur: Süleyman Özmen, Yusuf İmamoğlu ve Dursun Önkuzu.
Süleyman Özmen: Süleyman Özmen Ankara Ziraat Fakültesi öğrencisiydi. Günlerce muhasara
